شناسایی مقاومت القایی به کلیندامایسین در ایزوله های بالینی استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین به روش D-zone Test

مقدمه و هدف: با افزایش بروز انواع عفونت های ناشی از استافیلوکوکوس اورئوس به ویژه سویه های مقاوم به متی سیلین (MRSA)، استفاده از آنتی بیوتیک های موثری همچون کلیندامایسین و اریترومایسین، به منظور درمان عفونت های سیستمیک و موضعی ایجاد شونده توسط این ارگانیسم را بیشتر کرده است. با این حال، نگرانی از احتمال ظهور مقاومت به کلیندامایسین در طی درمان، برخی از پزشکان را از تجویز آن دلسرد می کند. هدف از این مطالعه شناسایی مقاومت القایی کلیندامایسین در ایزوله های بالینی استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین بود. روش کار: در این مطالعه مقطعی-توصیفی تعداد 100 ایزوله استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده از نمونه های بالینی از آزمایشگاههای بیمارستانهای شهید فقیهی، نمازی و MRI شیراز جداسازی و پس از انجام تستهای میکروبیولوژیکی و بیوشیمیایی مورد تایید نهایی قرار گرفتند. پس از شناسایی سویه های مقاوم به متی سیلین به روش دیسک دیفیوژن، شناسایی سویه های دارای مقاومت القایی به کلیندامایسین به کمک آزمون D-zone Test مطابق با دستورالعمل سازمان استانداردهای بالینی و آزمایشگاهی (CLSI) انجام شد. یافته ها: نتایج تست حساسیت آنتی بیوتیکی نشان داد که از 100 ایزوله استافیلوکوکوس اورئوس، 44 نمونه (44%) به متی‌سیلین مقاوم بودند و میزان مقاومت به اریترومایسین و کلیندامایسین به ترتیب 46% و 51% بود. بر اساس نتایج آزمون D-zone test، 10 ایزوله (10%)، دارای مقاومت القایی به کلیندامایسین بودند(8 ایزوله فنوتیپ Dو 2 ایزوله فنوتیپ D+). بطوریکه از این 10 ایزوله، 8 ایزوله مقاوم به متی‌سیلین و 2 ایزوله حساس به متی‌سیلین بودند. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که انجام این آزمون در آزمایشگاههای بالینی با هدف شناسایی مقاومت القایی به کلیندامایسین، و گزارش آن به پزشک به منظور عدم تجویز همزمان این دو آنتی بیوتیک در درمان عفونتهای ناشی از سویه های با مقاومت القایی نسبت به کلیندامایسین و جایگزین نمودن رژیم درمانی مناسب دارای اهمیت فراوانی می باشد.