سنجش بهره وری سیستم های حمل و نقل هوشمند در شهر تهران با بهره گیری از روش تحلیل پوششی داده ها

سیستم های حمل ونقل هوشمند می توانند نقش بسیار مؤثری در دستیابی به تمامی اهداف طرح جامع حمل ونقل و ترافیک شهر تهران داشته باشند. لذا برای بهره گیری از این پتانسیل، لازم است که با استفاده از روش های مناسب ریاضی، نسبت به افزایش کارایی و بهره وری آن ها اقدام نمود. این پژوهش با هدف سنجش بهره وری و کارایی اجزای سیستم های حمل ونقل هوشمند در شهر تهران به انجام رسیده است. روش انجام این تحقیق نیز به کارگیری مدل ریاضی و با استفاده از تکنیک های تصمیم گیری چند معیاره می باشد. در این مقاله پس از شناسایی اجزای اصلی سیستم های حمل ونقل هوشمند در شهر تهران، میزان منافع و هزینه های این سیستم ها از مطالعه تحقیقات و منابع موجود در چهار بعد ایمنی، عملکرد، سودمندی و محیط زیست به دست آمد و در قالب یک جدول میزان شاخص موردانتظار بعد از به کارگیری سیستم های حمل ونقل هوشمند در شهر تهران ارائه شده است. در ادامه با استفاده از روش تحلیل پوششی داده ها (DEA) و ارائه یک مدل پیشنهادی (مدل درآمد)، منافع و هزینه ها با بهره گیری از مدل مذکور در نرم افزار GAMS کدنویسی شده است. نتایج حاصل از اجرای مدل درآمد در نرم افزار نشان داد سیستم های هوشمند راهگردبانی و مدیریت هوشمند اولویت دهی عبور از تقاطع دارای بیشترین ضرایب بهره وری در بین سیستم های حمل ونقل هوشمند در شهر تهران می باشند و سیستم های هوشمند اطلاع رسانی پیش از سفر، مدیریت هوشمند پارکینگ، چراغ راهنمایی هوشمند و تابلوهای متغیر خبری دارای ضرایب بهره وری نسبتاً بالایی بودند.