سنت‎گرایان ایدئولوژیک و سیاستگذاری فرهنگی (مورد مطالعه: رویکرد مهدی نصیری)

جریان سنت‎گرایان ایدئولوژیک پس از انقلاب و از درون جدال‎های فکری دهه‎ی هفتاد درباره مدرنیته، مفهوم‎سازی الگوی توسعه و عملی کردن نظریه‎های بومی سربرآورد و زمینه برای طرح بیشتر مسئله تقابل سنت و مدرنیته فراهم شد. مهدی نصیری به‎عنوان نماینده این جریان، نقش فعالی در این زمینه داشته است. بنابراین، با بررسی دیدگاه‎های او می‎توان به بن‌مایه‎های گفتمان سنت‎گرایان ایدئولوژیک دست یافت. هدف این پژوهش، بررسی نوع نگاه نصیری به‎عنوان نماینده جریان فکری سنت‎گرایان ایدئولوژیک به الگوی توسعه مدرن و پیامدهایی این رویکرد برای برنامه‎های توسعه و سیاستگذاری فرهنگی است. از این‎رو، با روش مطالعه موردی می‎کوشد به این سوال پاسخ دهد که مهم‌ترین مبانی سنت‎گرایان ایدئولوژیک در رابطه با توسعه مدرن چیست و این رویکرد چه پیامدهایی برای برنامه‎های توسعه و سیاستگذاری فرهنگی دارد؟ رویکرد سنت‎گرایان ایدئولوژیک بر مبنای نفی کلی توسعه مدرن، ردّ نوظهورها، جدال معرفتی با توسعه، استناد به توقیفی بودن و دفاع از ارزش‌های سنتی و اسلامی بازنمایی شده است. در این گفتمان، توسعه‎خواهی به‎شیوه غربی نه تنها محلی از اعراب ندارد بلکه توسعه به‎شیوه اسلامی نیز جایگاهی ندارد؛ چون بنابر دیدگاه‎های سنتی نماینده این جریان، ماهیت توسعه، غربی است و با منطق اسلامی ناسازگار است. این دیدگاه‎ها، موضع انفعالی را به پیش می‎کشد که باید به انتظار آینده‎ای نشست که نوسازی آن مبتنی بر بازگشت به سنت است. این گفتمان به‎رغم تاکید بر ارزش‎های مثبت، نظر بدیلی برای الگوی توسعه ارائه نداده و برای رویارویی با مشکلات فعلی سیاستگذاری فرهنگی کشور فاقد بن‎مایه ایجابی است که بتوان از آن بهره‎برداری عملی کرد.