ساختار و تکنیک های آهنگسازی «دیالوگ ها» اثر الیوت کارتر

مقاله ی پیش رو، از دو منظر ساختار رده های نغمگی و همچنین تکنیک های آهنگسازی به بررسی قطعه ی «دیالوگ ها» اثر الیوت کارتر می پردازد. در بخش اول، به بررسی شیوه های آهنگساز در بیان زبان هارمونی این اثر و چگونگی استفاده ی او از مجموعه ها در سازماندهی رده های نغمگی، و نیز استفاده ی آهنگساز از مجموعه هایی که خود او از آنها تحت عنوان مجموعه های کلیدی یاد می کند، پرداخته شده است. علاوه بر این، اهمیت و به کارگیری مجموعه هایی که دارای یک ویژگی خاص (تقارن) هستند و همچنین ارتباط آنها با مجموعه های کلیدی بررسی شده است. برای روشن تر شدن موارد مورد بحث در هر قسمت، مثال هایی از اثر در متن گنجانده شده است که گاه پیچیدگی ساختاری بخش هایی از اثر را به روشنی توضیح می دهد. در بخش دوم مقاله، به بررسی شیوه های به کارگیری آهنگساز از موارد گفته شده در بخش اول، به عنوان ابزاری برای آهنگسازی پرداخته شده است، و در پایان خواهیم دید آهنگساز چگونه در حالتی پویا با ترکیب تکنیک های گفته شده، وحدت اثر را چه به لحاظ هارمونیک و چه فرمال حفظ کرده است. در این پژوهش سعی شده است که به جز منابع مرتبط با موضوع مورد بحث، حتی الامکان به نقل قول هایی از آهنگساز در مواردی که به توضیح زبان هارمونی خود پرداخته است نیز ارجاع داده شود.