ساختار مفهومی سیاستگذاری علم و فناوری در حوزه مهندسی

 یکی از مهم ترین ویژگی‌‌های جوامع پیشرفته امروزی دانش بنیانی شدن آنهاست. در چنین جوامعی‌ بهره‌گیری از دانش و علم اساس کلیه فعالیت‌ها و تصمیم گیری‌هاست و از طرفی، هرگونه برنامه‌ریزی غالباً با توجه به توسعه پایدار طراحی و اجرا می‌‌شود. در الگوی توسعه پایدار هر کشور، توسعه صنعتی یکی از محورهای عمده و اساسی آن محسوب می‌‌شود. توسعه صنعتی به افزایش مهارت‌ها و قابلیت‌ها؛ یعنی توسعه علمی و فناوری وابسته است که مهندسان مجرب، مسئول، متعهد، وطن دوست،پزتلاش و کوشا و نیز اجرای پژوهش موتور محرکه آن محسوب می‌‌شوند. در این پژوهش تلاش شده است تا با توجه به نظام توسعه پایدار، سازمان‌های مسئول پیشبرد علم و فناوری در کشور مشخص و چگونگی تعامل آنها با یکدیگر، به خصوص با نظام مهندسی، با تأکید بر نهادینه شدن دانش و علم بر همه فعالیت‌ها، طرح‌ها و برنامه‌ها شرح داده شود. نظام ملی نوآوری به عنوان ساختاری مناسب برای هدفمند ساختن سیاست‌های کلان علم و تکنولوژی کشور شناسایی و بررسی و بر زمینه‌های مناسب برای پیاده سازی تفکرات علمی در عرضه دانش و تکنولوژی تأکید شده است. در نهایت، الگوی مفهومی سیاستگذاری توسعه علمی و فناوری برای خلق دانش، انتشار دانش و بهره‌برداری از دانش برای توسعه و ارتقای کشور با تکیه بر نظام نوآوری در حوزه مهندسی تدوین و ارائه شده است