زندگی مطلوب روستایی با تأکید بر بهزیستی اجتماع روستایی

منظور از زندگی مطلوب در مقاله حاضر، تلفیقی از چهار مؤلفه بهزیستی، اجتماع محلی سالم، سرزندگی و قابلیت زیست در یک اجتماع روستایی است. در عین حال، موضوع مهم و مورد تأکید در مقاله حاضر، بهزیستی اجتماع روستایی است که سایر مؤلفه‌های مورد بحث زندگی مطلوب روستایی را نیز شامل می‌شود. در این چشم‌انداز، چنین بحث می‌شود که محل زندگی (اجتماع روستایی) و خود زندگی فرد، چقدر از بهزیستی برخوردار است. در مقاله حاضر، ابتدا بهزیستی و بهزیستی اجتماع روستایی تعریف و تشریح شده است. سپس رویکردهای تحلیلی و سنجشی آنها مورد بحث قرار گرفته است تا شاخص‌ها، ابعاد و سنجه‌های بهزیستی اجتماع روستایی مشخص شوند. بخش نهایی مقاله حاضر نیز دو قسمت را شامل می‌شود. در قسمت اول، با توجه به رویکردهای تحلیلی و سنجشی مورد بحث، مدلی برای بررسی و سنجش بهزیستی روستایی تدوین شده است که شاخص‌ها و متغیرهای بهزیستی را در دو سطح فردی و اجتماع محلی (روستایی) شامل می‌شود. علاوه بر این، همه شاخص‌ها در سطح فردی و اجتماع محلی، در سه بعد کلی اجتماعی، اقتصادی، زیست‌محیطی و بهداشتی جای گرفته‌اند. در قسمت دوم نیز برخی شاخص‌های بهزیستی در مناطق شهری و روستایی ایران مورد بررسی قرار گرفته است. این مقایسه نشان می‌دهد که میزان بهزیستی در جامعه روستایی ایران، کمتر از جامعه شهری است و این از عواملی است که موجب می‌شود مناطق روستایی، از جذابیت‌های لازم برای افراد برخوردار نباشند. در نهایت، این موضوع می‌تواند خطری برای پایداری و ماندگاری روستایی در ایران باشد.