رویکردهای یادگیری دانشجویان پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی بوشهر در سال تحصیلی 1392-1391

مقدمه: یکی از عوامل مؤثر بر یادگیری در میان دانشجویان، رویکردهای یادگیری است که نقش به سزایی در عملکرد و موفقیت تحصیلی ایفا می‌کند. درک چگونگی تغییر رویکردهای یادگیری دانشجویان در طول زمان نیز بسیار مهم است زیرا توسعه یادگیری پیشرفته همراه با پیشرفت دانشجویان از طریق مطالعه از اهداف مهم آموزش عالی است. بنابراین هدف از این مطالعه تعیین رویکردهای یادگیری دانشجویان پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی بوشهر در سال تحصیلی 92-1391 می‌باشد. روش: در این پژوهش توصیفی- تحلیلی که به صورت مقطعی طی سال تحصیلی 92-1391 انجام گرفت، رویکردهای یادگیری دانشجویان پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی بوشهر (251=n) که به صورت سرشماری وارد پژوهش شده بودند به وسیله پرسشنامه تجدیدنظر شده دو عاملی فرآیند مطالعه، مورد سنجش قرار گرفت. داده‌ها با آزمون‌های آماری توصیفی و تحلیلی در نرم‌افزار SPSS v.18 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته شد. یافته‌ها: تجزیه و تحلیل داده‌ها نشانگر توجه و استفاده غالب دانشجویان از رویکرد عمقی یادگیری نسبت به رویکرد سطحی یادگیری است. با این وجود آزمون کروسکال والیس، تفاوت معناداری را در نمره رویکرد سطحی و رویکرد عمقی دانشجویان برحسب رشته تحصیلی (165/0=p ، 449/0=p) و سال تحصیلی (357/0=p ، 768/0=p) نشان نداد اگرچه بین دو گروه جنسی با استفاده از آزمون من‌ویتنی تفاوت معناداری در استفاده از رویکرد سطحی (001/0>p) دیده شد. نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه نشان داد اگرچه اغلب دانشجویان پرستاری و مامایی از رویکرد عمقی استفاده می‌کردند، با این وجود با افزایش سال تحصیل هیچ تغییری در رویکردهای یادگیری آن‌ها ایجاد نشده است. در حالی که آموزش عالی بر توسعه استفاده دانشجویان از رویکرد عمقی در دانشگاه‌ها تأکید دارد. این امر ضرورت توجه و بررسی را از جانب برنامه‌ریزان آموزشی، مسؤولان و اساتید آن‌ها نشان می‌دهد.