روغن‌های فرایندی و قانون ریچ

نرم‌کننده‌ها که روغن فرایندی نیز نامیده می‌شوند، افزودنی‌هایی معمولاً با وزن مولکولی کم هستند. با استفاده از نرم‌کننده، علاوه بر بهبود پخش پُرکننده/ کاهش چگالی آمیزه و بهبود فرایندپذیری، ویژگی‌های آمیزه‌ی لاستیکی پخت‌شده و درنتیجه، ویژگی‌های پلیمرها و محصولات لاستیکی به‌دست‌آمده، تحت‌تأثیر قرار می‌گیرند. نرم‌کننده‌های موردمصرف در کائوچوها را می‌توان به نرم‌کننده‌های هیدروکربنی و نرم‌کننده‌های غیرهیدروکربنی تقسیم‌بندی کرد. پرکاربردترین نوع روغن‌های نفتی در صنایع تایر، روغن‌های آروماتیک با درصد بالای ترکیب‌های چند حلقه‌ای هستند که به روغن‌های پُرآروماتیک معروف‌اند. ترکیب‌های آروماتیک چندحلقه‌ای سرطان‌زا هستند و تهدیدی برای سلامت و محیط‌زیست محسوب می‌شوند. ازاین‌رو، بر اساس قانون ثبت، ارزیابی، صدور مجوز و محدودیت‌های استفاده از مواد شیمیایی (REACh)(1) اتحادیه‌ی اروپا، منع استفاده از این ‌روغن‌ها، به‌ویژه در آمیزه‌ی رویه‌ی تایر، از سال 2010 میلادی در کشورهای عضو اتحادیه‌ی اروپا اجرایی شده است. ترکیب‌های آروماتیکی موجود در RPO حاوی آروماتیک‌های زیان‌آور است که معمولاً میزان این ترکیب‌های زیان‌آور در این نوع روغن بیش از 20 درصد است. بر اساس استانداردهای محیط‌زیستی اروپا، میزان مجاز این ترکیب‌های زیان‌آور باید به کمتر از 3 درصد برسد؛ بنابراین شرکت‌های تولیدکننده‌ی تایر و مواد اولیه‌ی مصرفی باید شرایط خود را برای رسیدن به این ویژگی‌ها فراهم کنند.