رمانتیسم اتوبیوگرافیک (شرح‌ حالی) در شعر امیری فیروزکوهی

مکتب رمانتیسیسم در اواخر قرن هجدهم در اروپا و در برابر مکتب عقل‌‌گرای کلاسیسیم به‌وجود آمد. این مکتب زمینه‌‌های گوناگونی مانند ادبیات، فلسفه، علوم‌‌اجتماعی، سیاسی، هنر و... را دربرمی‌‌گیرد. اوج رمانتیسم، در اروپای قرن نوزدهم بود؛ اما بعد‌‌ها به سرتاسر جهان رسید و کشورهای دیگری را تحت‌تأثیر قرار داد. ایران نیز مانند سایر کشورها تحت‌تأثیر این مکتب قرار گرفت. محققان برآنند که رمانتیسم در ادبیات معاصر ایران با «ایده‌آل» عشقی و «افسانۀ»‌‌‌‌ نیمایوشیج آغاز شد. بعدها شاعران دیگری تحت‌تأثیر این مکتب شعر سرودند. فردگرایی و توجه به هویت فرد، از تأثیرهای رمانتیسم بر جهان مدرن است. اتوبیوگرافی یا خودزندگی‌‌نامه، نوشته‌‌ای است که نویسنده از ذهن و زندگی شخصی خود حکایت می‌‌کند. امیری فیروزکوهی، از شاعران سنت‌‌گرای معاصر است که در انواع قالب‌‌ها شعر سروده‌است و اغلب شعرهای وی نیز روایتی از زندگی شخصی و هنری و به تعبیری حسب‌‌حال اوست که ماهیتی رمانتیکی دارد و سرشار است از احساس درد، غم، رنج، اندوه، نا‌‌‌امیدی و... . این جستار به روش توصیفی-تحلیلی انجام شده‌است. از‌جمله نتایج این پژوهش می‌‌توان به جلوه‌‌هایی از رمانتیسم، همچون احساس‌گرایی، طبیعت‌‌گرایی، نوستالژی، میل به سفر و... در اشعار زندگی‌‌نامه‌‌ای امیری فیروزکوهی و همچنین وجود تصویرهای رمانتیکی در شعرهای اتوبیوگرافیک او اشاره کرد.