رفتار تغذیه ای ماهی کپور Cyprinus carpio Linnaeus, 1758 در آب های ایرانی دریای‌ خزر

ماهی کپور (C. carpio) از نقطه نظر تجارتی در سواحل جنوبی دریای خزر به ویژه ساحل شرقی، به لحاظ اینکه 80 درصد صید آن در این منطقه صورت می گیرد، بسیار مهم است. اما علی رغم اهمیت و ارزش بالای این ماهی، بیولوژی آن در محیط طبیعی کمتر شناخته شده است. این مطالعه به عنوان بخشی از مطالعات جامع تغذیه این گونه می باشد. دراین مطالعه طول و وزن 328 قطعه ماهی در طول دوره نمونه برداری  مورد بررسی قرار گرفت حداقل طول ماهیان بیومتری شده برای جنس ماده و نر  به ترتیب 63 و 99 میلی متر و حداکثر برای جنس های مذکور 656 و 563 میلی متر بود. در ترکیب سنی ماهی کپور براساس اطلاعات بیومتری و کالبد شکافی 11 گروه سنی تشخیص داده شد. بررسی رژیم غذایی محتویات دستگاه گوارش، تجزیه و تحلیل استراتژی تغذیه ای ماهیان و درصد خالی بودن دستگاه گوارش در فصول مختلف با استفاده از روش گرافیکی کاستلو صورت گرفت. از تعداد 328 قطعه ماهی بررسی شده تعداد 235 معده خالی ،تعداد 66 معده محتوی غذا بودند. درصد خالی بودن دستگاه گوارش بین 69/72 درصد تا 75 درصد متغیر بود، بیشترین آن مربوط به فصل زمستان و کم ترین آن مربوط به فصل بهار بود. شاخص های تغذیه ای شامل: درصد احتمالی (Fi)، درصد فراوانی (Ai) و شاخص غالبیت (Ip) هر یک از طعمه های غذایی موجود در دستگاه گوارش ماهی در فصول مختلف مورد بررسی قرار گرفت که نرم تنان در تمام فصول بالاترین اولویت را به خود اختصاص داده بودند. یکی از دلایل تغییر در اولویت های آیتم های غذای این ماهی، فراوانی قابلیت دسترسی منابع غذایی می باشد. در حقیقت ماهی کپور در تغذیه، فرصت طلب و انعطاف پذیر بوده و می تواند طعمه غذایی را براساس فراوانی و قابلیت دسترسی ترجیح دهد. در فصل بهار،  بعد از نرم تنان خانواده کرم های حلقوی و در فصول زمستان و پاییز، گیاهان بیشترین مقدار را در معده ماهیان تشکیل می دادند.