ررسی تأثیر روشArthroscopic Mumford در مبتلایان به بیماری دژنراتیو مفصل آکرومیوکلاویکولار

سابقه و هدف: با توجه به شیوع و روند رو به افزایش بیماری دژنراتیو مفصل آْکرومیوکلاویکولار و وجود گزارشاتی مبنی بر موفقیت روش Arthroscopic mumford در بیماران فوق الذکر و عدم گزارش از تأثیر آن در کشور و به منظور تعیین تأیید این روش در مبتلایان به بیماری دژنراتیو مفصل آْکرومیوکلاویکولار، این تحقیق روی مراجعین به بیمارستان طالقانی در سال های 1386 - 1383 انجام گرفته است. مواد و روش ها: تحقیق با روش کارآزمایی بالینی از نوع مقایسه قبل و بعد روی کلیه بیمارانی که با تشخیص بیماری دژنراتیو مفصل آْکرومیوکلاویکولار مراجعه و موافقت خود را برای همکاری با طرح بعد از عدم موفقیت درمان conservative اعلام نمودند انجام گرفته است. میزان Range of motion و قدرت و درد در این بیماران به روش های استاندارد قبل و بعد از درمان تعیین شد و همه بیماران تحت درمان با روشArthroscopic mumford قرار گرفتند و بیماران حداقل سه ماه پیگیری داشتند و تأثیر این روش درمانی براساس شاخص های سه گانه فوق تعیین و تغییرات آن با آماره paired-t test و McNemar مورد قضاوت بالینی قرار گرفت. یافته ها: تحقیق روی 41 بیمار که 87 درصد آن ها مرد بودند با میانگین سنی 48 سال انجام گرفت. قبل از درمان 8/26 درصد بیماران درد متوسط و 2/73 درصد بیماران درد شدید داشتند ، بعد از درمان 78 درصد بیماران فاقد درد بوده و 22 درصد بیماران درد خفیف داشتند ( 001/0 >P). میزان شاخص های ROM از حداقل 33 درصد تا 60 درصد بهبود پیدا کردند (05/0 P< ) قدرت حرکات Flexion، Abduction بهبود پیدا کرد و قدرت در شاخص های Internal rotation و External rotation بدون تغییر باقی ماندند. نتیجه گیری: به نظر می رسد روش جراحی آرتروسکوپیک فوق برای بیماران فوق مؤثر است و این روش را در درمان این بیماران توصیه می نماییم.