رایزوپوس اوریزا تثبیت‌یافته بر لوفا اسفنجی و نقش آن در تولید لیپاز درون‌سلولی

سابقه و اهداف: آنزیم لیپاز (EC.3.1.1.3) به عنوان عضوی از گروه کربوکسیلیک استر هیدرولازها، کاتالیز آبکافتی تری‌آسیل‌گلیسرول را جهت آزاد سازی اسیدهای چرب، گلیسریدها و گلیسرول به عهده دارد. با شناخت توانایی لیپاز جهت کاتالیز واکنش استریفیکاسیون، فصل گسترده‌ای در زمینه کارایی‌های این آنزیم آغاز شده است. قارچ رایزوپوس اوریزا، از جمله منابع میکروبی شناخته شده در تولید آنزیم لیپاز است. تمرکز مطالعه حاضر بر روی تعیین زمان بهینه رشد قارچ جهت تولید و نگه‌داشت آنزیم لیپاز درون‌-سلولی است و همچنین فعالیت استریفیکاسیون سلول‌های کشت یافته به فرم آزاد و تثبیت‌یافته مقایسه شد. بیوکاتالیست سلولی تولیدی جهت کاتالیز واکنش سنتز استر نرمال-بوتانول و اولئیک اسید تنظیم شد و پیشرفت واکنش مذکور در حضور و عدم حضور غربال‌های مولکولی مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش‌ها: سلول‌های رایزوپوس اوریزا تثبیت‌یافته بر پایه لوفای اسفنجی جهت مقایسه با فرم کشت آزاد سلول تهیه شد. سنجش فعالیت استریفیکاسیون از روش کدورت‌سنجی و با تعیین میزان اسید چرب با‌قی مانده در محلول واکنش انجام ‌شد. یافته‌ها: بر طبق سنجش‌های انجام شده بیوکاتالیست سلولی به هر دو فرم تثبیت‌یافته و آزاد در زمان کشت 48 ساعت حداکثر فعالیت استریفیکاسیون ‌دارند. همچنین تثبیت سلولی سبب افزایش فعالیت استریفیماسیون سلولی می‌شود (4 برابر). ماکزیمم بازده تولید استر پس از برقراری تعادل در 9 ساعت %86 گزارش شده است که در حضور غربال‌های مولکولی این بازده تا %96 بهبود می‌یابد. نتیجه‌گیری: تثبیت سلولی اثر به سزایی در بهبود فعالیت سنتزی آنزیم لیپاز درون سلولی دارد. هم چنین زمان کشت سلول از اهمیت ویژهای در تعیین میزان ترشح آنزیم لیپاز به خارج از سلول برخوردار است. حذف آب توسط غربال‌های مولکولی یک روش مناسب جهت افزایش بازده فرایندهای استریفیکاسیون است.