راهبردهای توسعۀ گردشگری اجتماعی (حمایتی) با استفاده از تکنیک پرامیته (مطالعة موردی: شهرستان تهران)

نظر به اهمّیّت نقش گردشگری در بهبود جوّ روانی و سلامت بهداشت و روان جامعه، در این مطالعه سعی بر این است که راهکارهای توسعة گردشگری اجتماعی (حمایتی) در شهر تهران برای فراهم‌آوردن شرایط جهت بهره‌مندی تمامی اقشار از گردشگری، مورد بررسی قرار گیرد. حجم نمونة آماری 141 نفر از فعّالان حوزة گردشگری شهرستان تهران هستند که به روش نمونه‌گیری گلوله برفی و قضاوتی انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه است. روایی صوری پرسشنامه به کمک اساتید و در مرحلة پیش­آزمون بررسی تأیید شد. پایایی پرسشنامه با استفاده از روش آلفای کرونباخ، 73/0 محاسبه و مورد تأیید قرار گرفت. به منظور ارزیابی وضع موجود از مدل استراتژیک سوات استفاده شد. نتایج نشان می‌دهد بیش از 82% از خدمات گردشگری دارای ماهیّت تجاری است و کمتر از 18% گردشگری حمایتی مورد توجّه فعّالان گردشگری قرار گرفته است. نتایج تحلیل سوات، امتیاز عوامل داخلی 018/2 و عوامل خارجی 418/2 را نشان داد و براین اساس، راهبرد اصلی پژوهش، تدافعی است. در مرحلة بعد، برای اولویّت‌بندی راهبردهای تدافعی، راهبردهای پیشنهادی در اختیار 30 کارشناس بخش گردشگری قرار گرفت و با استفاده از تکنیکپرامیتهتجزیه و تحلیل و اولویّت‌بندی شدند. نتایج مدل پرامیته نشان داد راهبردهای ارائة تسهیلات و اعتبارات زیرساختی با امتیاز 32/0، تشکیل واحد تخصّصی با امتیاز 28/0 و افزایش نقش دولت در توسعة گردشگری حمایتی با امتیاز 28/0 مهم‌ترین راهبرد‌های شناسایی‌شده محسوب می‌شود.