راهبردهای بهبود احساس امنیت اجتماعی (مورد مطالعه: شهروندان شهر شیراز)

احساس امنیت اجتماعی از مؤلفه‏های مهم انسجام اجتماعی و پیشرفت هر جامعه است. از این روی با توجه به نقش برجسته‏ی احساس امنیت اجتماعی در برنامه‏ریزی‏های کشوری و مدنظر قرر دادن این مهم که دستیابی و پایدارسازی این احساس در شهروندان هر جامعه معلول زمینه‏ها و عوامل متفاوتی است، شایسته است که ابعاد و زوایای ناهنجاری‏های اجتماعی شناسایی و سیاست‏ها و راهکار‏های کنترل و مهار آنها، تدوین گردد .از این رو با توجه به اهمیت مطالعه‏ی مبحث امنیت اجتماعی و احساس آن در بستر اجتماعی جامعه‏ی مورد مطالعه و نقش بسزای پارادایم‏های تحلیلی مختص هر جامعه در تحلیل و طراحی استراتژی‏های توسعه‏ی امنیت پایدار آن جامعه، در پژوهش حاضر تلاش گردیده تا با بررسی اسنادی و پیمایشی مؤلفه‏های احساس امنیت اجتماعی در شهر شیراز، راهکارهایی برای ارتقای احساس امنیت در شهروندان شهر شیراز ارائه گردد. لازم به ذکر است که پژوهش حاضر در شش ماهه‏ی دوم سال 1392 و در چارچوب نظریه‏ی پارسونز انجام گردیده؛ پارسونز در نظریه‏ی سیستمی خود، هنجارهای اجتماعی را به عنوان یک سیستم در نظر گرفته و کارکرد نظام اجتماعی را ایجاد و حفظ یکپارچگی کل نظام  تلقی نموده است. وی برای هر سیستم چهار ضرورت کارکردی مستقل از یکدیگر را که باید به میزان کافی پاسخ گیرند تا تعادل و تداوم هستی جامعه حفظ شود معرفی نموده است. همچنین با توجه به گستردگی جامعه‏ی آماری مورد مطالعه، حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران 700 نفر تعیین گردیده است. یافته‏ها حاکی از آن است که متغیرهای مستقل سرمایه‏ی فرهنگی با (548/0=r)، سرمایه‏ی اجتماعی با (540/0=r) و بی سازمانی اجتماعی با (471/0=r) دارای قوی‏ترین میزان همبستگی  و متغیر حمایت اجتماعی با (096/0=r) دارای کمترین میزان وابستگی با متغیر وابسته‏ی احساس امنیت اجتماعی در شهروندان شیرازی هستند. با این رویکرد و با نگاهی کلان پژوهشگران، مدل تجربی مدیریت راهبردی ارتقای احساس امنیت اجتماعی در شهروندان شهر شیراز را طراحی نموده‏اند.