رابطه علی شاخص مقاومتی و سرمایه‌گذاری در ایران: تحلیلی تجربی از اقتصاد مبتنی بر رویکرد مقاومتی

در این تحقیق رویکرد مقاومتی اقتصاد ایران به‌عنوان مدل دفاعی در برابر تحریم‌های اقتصادی و در جهت تقویت و جذب سرمایه‌گذاری داخلی و خارجی بررسی می‌شود. اساس تحلیل ما با استفاده از رهیافت سری زمانی طی سال‌های(1390- 1359) شناسایی مهم‌ترین متغیرهای اثرگذار و چگونگی عملکرد آنها در این الگوست. بر اساس نتایج به‌دست آمده با توجه به اینکه واریانس شاخص مقاومتی ثابت نبود مدل با روش GARCH برآورد گردید و مشخص شد یک رابطه تعادلی و بلندمدت بین بیشتر متغیرها وجود دارد. نامانایی متغیرها نیز بجز اندازه بازار (که در سطح ساکن مانا بود) در تفاضل نخست رفع گردید. در برآورد مدل علامت متغیرهای اندازه بازار، سرمایه انسانی، زیرساخت‌های اجتماعی و نهادها سازگار با انتظارات مطالعه تجربی می‌باشد که از لحاظ آماری اثر معناداری بر شاخص رویکرد مقاومتی دارند. علاوه بر این، اثر تکنولوژی نیز معنادار است در حالی‌که علامت آن مغایر با انتظارات است، اما اثر متغیرهای منابع طبیعی و زیرساخت‌ها بر کاهش ضریب پراکندگی نرخ ‌رشد اقتصادی معنادار نمی‌باشد. در معادله واریانس شرطی نیز ضرایب اثر معناداری دارند. مطابق نتایج به‌دست آمده، نوسان‌پذیری برای تکانه‌های مثبت و منفی یکسان است. از سویی نیز هر تغییری که ایجاد می‌گردد یا هر تکانه‌ای که به متغیر واکنشی از طریق متغیرهای کنشی وارد شود پس از مدتی اثر آن از بین می‌رود و واریانس را به سطح متوسط رشد اقتصادی برمی‌گرداند، اما با این وجود رویکرد مزبور ضعف‌های اساسی جذب سرمایه‌گذاری در کشور را تأیید می‌کند.