رابطه علّی سبک های دلبستگی با رضایت زناشویی از طریق میانجی گری وابستگی به تلفن همراه در پرستاران شهر اهواز: ارائه یک مدل پیشنهادی

اهداف: انسان‌ها دارای خواسته‌های بیولوژیکی برای تشکیل وابستگی به شریک‌های اجتماعی هستند و به نظر می‌رسد که وابستگی حتی به اهداف غیرانسانی و بی‌جان نظیر تلفن همراه نیز شکل می‌گیرد. لذا، پژوهش حاضر در قالب یک مدل علّی، پیش‌آیند های رضایت زناشویی را بررسی کرد. در این راستا، سبک‌های دل‌بستگی به عنوان متغیرهای برون‌زاد، وابستگی به تلفن همراه متغیر واسطه‌ای و رضایت زناشویی متغیر برون‌زاد مدل در نظر گرفته شدند. روش: روش پژوهش، همبستگی از نوع تحلیل مسیر بود. جامعه آماری شامل کلیه پرستاران بیمارستان‌های شهر اهواز در سال 1396 بودند که 240 نفر با روش نمونه‌گیری تصادفی چندمرحله‌ای از بین آن‌ها انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش مقیاس‌های سبک دل‌بستگی، وابستگی به تلفن همراه و رضایت زناشویی بود. برای ارزیابی مدل پیشنهادی پژوهش از نرم‌افزارهای SPSS  نسخه 23 و AMOS نسخه 22 و برای تعیین معنی‌داری روابط غیرمستقیم از روش بوت استراپ استفاده‌شده است.  یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که دل‌بستگی ایمن هم به طور مستقیم (0/001>p) و هم به واسطه‌گری وابستگی به تلفن همراه پیش‌بینی‌کننده منفی معنادار رضایت زناشویی است (0/001>p). همچنین، دل‌بستگی ایمن پیش‌بینی کننده منفی معنادار وابستگی به تلفن همراه است (0/001>p). افزون بر این، دل‌بستگی ناایمن علاوه بر این‌که به شیوه مستقیم و مثبت، وابستگی به تلفن همراه را پیش‌بینی می‌کند (0/001>p)، به واسطه‌گری وابستگی به تلفن همراه نیز رضایت زناشویی را پیش‌بینی می‌کند (0/001>p). در نهایت، وابستگی به تلفن همراه پیش‌بینی کننده منفی معنادار رضایت زناشویی بود (0/001>p). نتیجه‌گیری: یافته‌ها در مجموع بیانگر آن بود که افراد دارای دل‌بستگی ناایمن نسبت به کسانی که از دل‌بستگی ایمن برخوردار‌اند، جهت پر کردن خلأ عاطفی دل‌بستگی خود، بیشتر مستعد استفاده از تلفن همراه هستند که این خود زمینه‌ساز آثار مخربی بر رضایت زناشویی زوجین در خانواده‌ها می‌باشد.