رابطه شفقت خود، حمایت اجتماعی و امیدواری با بهزیستی ذهنی دانشجویان پرستاری

مقدمه: بهزیستی ذهنی یکی از مولفه‌های مهم سلامت روانی است که شناسایی عوامل مؤثر بر آن مهم است که از عوامل مؤثر می‌توان به شفقت خود، حمایت اجتماعی و امیدواری اشاره کرد. این پژوهش با هدف بررسی رابطه شفقت خود، حمایت اجتماعی و امیدواری با بهزیستی ذهنی دانشجویان پرستاری انجام شد. روش کار: پژوهش حاضر توصیفی - تحلیلی از نوع همبستگی بود. جامعه پژوهش شامل همه دانشجویان پرستاری دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز در سال تحصیلی 95-1394 بودند. از میان آنان 180 نفر با روش نمونه‌گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. همه دانشجویان پرستاری پرسشنامه‌های شفقت خود، حمایت اجتماعی، امیدواری و بهزیستی ذهنی را تکمیل کردند. داده‌ها به کمک نرم‌افزار SPSS-19 و با روش‌های همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه با مدل همزمان تحلیل شدند. یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد شفقت خود (309/0 = r)، حمایت اجتماعی (463/0 = r) و امیدواری (571/0 = r) با بهزیستی دهنی دانشجویان پرستاری رابطه مثبت و معنادار داشتند (01/0 > P). متغیرهای پیش‌بین یعنی شفقت خود، حمایت اجتماعی و امیدواری توانستند 4/57 درصد از تغییرات بهزیستی ذهنی دانشجویان پرستاری را پیش‌بینی کنند (574/0 = R2) که در این مدل امیدواری بیشترین نقش را در پیش‌بینی بهزیستی ذهنی دانشجویان پرستاری داشت (365/0 = β). نتیجه گیری: با توجه به نتایج متغیرهای شفقت خود، حمایت اجتماعی و امیدواری نقش موثری در پیش‌بینی بهزیستی دهنی دانشجویان پرستاری داشتند. بنابراین پیشنهاد می‌شود برای بهبود بهزیستی ذهنی دانشجویان پرستاری در کنار درمان‌های روانشناختی متداول، عوامل امیدواری، حمایت اجتماعی و شفقت خود مورد توجه قرار گیرند. همچنین بر اساس نتایج این پژوهش پیشنهاد می‌شود مسئولان و برنامه‌ریزان دانشکده‌های پرستاری برنامه‌هایی برای بهبود بهزیستی ذهنی دانشجویان پرستاری طراحی و از طریق کارگاه‌های آموزشی اجرا نمایند.