رابطه بین خودکارآمدی و خودشکوفایی با راهبردهای مقابله ای در دانشجویان

 مقدمه: راهبردهای مقابله ­ ای به تلاش ­ های شناختی و رفتاری جهت پیشگیری، مدیریت و کاهش استرس اشاره دارند که افراد در موقعیت ­ های استرس ­ زا از آن­ها استفاده می ­ کنند. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین خودکارآمدی و خودشکوفایی با راهبردهای مقابله ­ ای در دانشجویان دانشگاه گیلان انجام شد.  روش ­ ها: این مطالعه یک پژوهش توصیفی- تحلیلی از نوع همبستگی است. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویانی است که در سال تحصیلی 93-1392 در دانشگاه گیلان، دانشکده ادبیات و علوم انسانی مشغول به تحصیل بودند. نمونه ­ ای به حجم200 نفر از دانشجویان مقطع کارشناسی به روش نمونه ­ گیری خوشه ­ ای تصادفی چند مرحله ­ ای انتخاب شدند. به منظور جمع ­ آوری داده ­ ها از پرسشنامه ­ های خودشکوفایی جونز و کراندال، خود کارآمدی عمومی شوارزر و جروسلم و فرم کوتاه شده مقابله با موقعیت ­ های استرس ­ زای اندلر و پارکر که از روایی و پایایی قابل قبولی برخوردار بودند، استفاده شد. تحلیل داده­ ­ ها با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون و از طریق نرم ­ افزار SPSS انجام شد.  یافته ­ ها: نتایج نشان داد که راهبردهای مقابله ­ ای مسئله محور با خودکارآمدی ( 42/0= r ) و خودشکوفایی ( 35/0= r ) در سطح معناداری 0 ۱ / ۰ > P همبستگی مثبت و معنادار دارند. در مقابل راهبردهای مقابله ­ ای هیجان محور با خودکارآمدی ( 21/0 - = r ) و خودشکوفایی ( 28/0- = r ) در سطح معناداری 0 ۱ / ۰ > P همبستگی منفی و معنادار دارند. بین راهبردهای مقابله ­ ای اجتنابی با خودکارآمدی ( 09/0 = r ) و خودشکوفایی ( 07/0 = r ) ارتباط معناداری یافت نشد.  نتیجه ­ گیری: نتایج این مطالعه بیانگر آن بود که متغیرهای خودکارآمدی ادراک شده و خودشکوفایی در پیش­بینی راهبردهای مقابله ­ ای در دانشجویان از اهمیت ویژه ای برخودار است.