رابطه بین بهبود در نوع اظهارنظر حسابرس با زمان بندی افشای اطلاعات مالی سالانه و میان دوره ای

این پژوهش تاثیر بهبود و میزان بهبود در اظهارنظر حسابرسی را بر زمانبندی افشای اطلاعات مالی سالانه و میان­دوره­ای شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران بررسی می­کند. فرض شده است که بهبود در اظهارنظر حسابرسی اخبار خوبی در مورد شرکت تلقی می­شود. همچنین شرکت­ها اخبار خوب را نسبت به اخبار بد زودتر گزارش می­کنند. بنابراین انتظار بر این است که شرکتی که اظهارنظر حسابرسی آن نسبت به سال قبل بهبود داشته است،گزارش­های مالی سالانه و میان­دوره­ای خود را زودتر منتشر کند. برای این منظور پنج فرضیه تدوین شد و مورد آزمون قرار گرفت. دو فرضیه اول زمانبندی اطلاعات مالی سالانه و دو فرضیه بعدی زمانبندی اطلاعات مالی میان­دوره­ای را مورد توجه قرار داده است. فرضیه پنجم نیز به مقایسه تاثیر انواع اظهارنظر حسابرسی بر زمانبندی گزارشگری مالی سالانه و میان­دوره­ای می­پردازد. در پژوهش حاضر داده­های مربوط به 95 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در سال­های 1386 تا 1392 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. این پژوهش از نوع توصیفی- همبستگی است که در آن برای تجزیه و تحلیل داده­ها، از روش­های آماری رگرسیون ترکیبی و پنل دیتا استفاده شده است. نتایج فرضیه­ ای پژوهش نشان می­دهد که نوع اظهارنظر حسابرسی بر زمانبندی گزارشگری مالی سالانه موثر است. همچنین بهبود در اظهارنظر حسابرسی شرکت باعث گزارشگری مالی سالانه سریع­تر می­شود. نتایج پژوهش نشان داد که نوع اظهارنظر حسابرسی و میزان بهبود در اظهارنظر حسابرسی، تاثیر معناداری بر زمانبندی ارائه گزارش­های مالی میان­دوره­ای دارد. براساس نتایج فرضیه پنجم نیز نشان داد که تاثیر انواع اظهارنظر حسابرسی بر گزارشگری مالی میان­دوره­ای، در مقایسه با تاثیر آن بر گزارشگری مالی سالانه، بیشتر است.