رابطه بین ابعاد چشم‌انداز زمان و فرسودگی تحصیلی: نقش واسطه‌ای تفکر ارجاعی

 مقدمه: فرسودگی تحصیلی یکی از مهم­ترین مشکلات گریبان­گیر سیستم آموزشی در همه مقاطع تحصیلی است. هدف پژوهش حاضر بررسی نقش واسطه ­ای تفکر ارجاعی در رابطه بین ابعاد چشم­انداز زمان و فرسودگی تحصیلی بود. روش: روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی و از نوع مدل معادلات ساختاری بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش ­آموزان پسر پیش ­دانشگاهی شهرستان میبد بود که در سال تحصیلی 97- 1396 مشغول به تحصیل بودند که از بین آن­ها، 261 نفر به عنوان نمونه و با استفاده از روش نمونه­ گیری خوشه ­ای چند­مرحله­ ای به صورت تصادفی انتخاب شدند. داده­های پژوهش به کمک پرسشنامه های­ چشم انداز زمان زیمباردو و بوید، نفکر ارجاعی اهرینگ و همکاران و فرسودگی تحصیلی برسو و همکاران جمع­ آوری گردید. داده­ها با استفاده از روش معادلات ساختاری مورد تحلیل قرارگرفت. یافته ­ها: نتایج مدل­یابی معادلات ساختاری نشان دادکه بعد گذشته منفی و حال قضا و قدری با واسطه­ گری تفکر ارجاعی بر فرسودگی تحصیلی اثر غیر­مستقیم مثبت معنادار دارند. همچنین ابعاد گذشته مثبت، حال لذت­ گرا و آینده نیز با واسطه ­گری تفکر ارجاعی بر فرسودگی تحصیلی اثر غیر­مستقیم منفی معنادار دارند. نتیجه­ گیری: نتایج نشان می­دهد با تغییر جهت­ گیری چشم­ انداز زمان و برخوردار بودن از یک تفکر مثبت و داشتن منابع کافی برای تفکر هدف­مدار، فرسودگی تحصیلی کاهش یابد.