رابطه برنامه ریزی آموزشی و باورهای هوشی با خلاقیت دانشجویان علوم پزشکی

مقدمه: دانشگاه، سازمانی است که مرکز نشر دانش می‌باشد. امروزه، با توجه به سرعت بالای تغییر، مفاهیمی مانند برنامه ریزی آموزشی و باورهای هوشی افراد نقش کلیدی را در موفقیت دانشگاه‌ها ایفا می‌کند. در این راستا، پژوهش حاضر با هدف شناخت رابطه برنامه ریزی آموزشی و باورهای هوشی با خلاقیت دانشجویان علوم پزشکی انجام شده است. روش کار: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل دانشجویان علوم پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساری در سال تحصیلی 96-95 به تعداد 805 نفر، که 260 نفر به صورت نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای بر حسب رشته تحصیلی و با استفاده از فرمول کوکران انتخاب شدند. جهت جمع آوری داده‌ها از مقیاس محقق ساخته برنامه ریزی آموزشی، مقیاس‌های استاندارد باورهای هوشی دوپی را و مارینه (2005) و خلاقیت تورنس (1979) استفاده شدند که روایی و پایایی آن‌ها مورد تأیید قرار گرفت. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های K-S، رگرسیون و همبستگی پیرسون تحلیل شد. یافته‌ها: یافته‌ها حاکی از رابطه مثبت و معنادار برنامه ریزی آموزشی با خلاقیت (389/0) و باورهای هوشی با خلاقیت (519/0) می‌باشد. همچنین رابطه مؤلفه‌های برنامه ریزی آموزشی و باورهای هوشی با خلاقیت تأیید گردید. مطابق یافته‌های رگرسیون چند متغیره، مقدار R2 نشان داد که 36 درصد از تغییرات نمره خلاقیت دانش‌آموزان توسط برنامه ریزی آموزشی و باورهای هوشی تبیین شده است و باورهای هوشی با ضریب بتا 462/0 = β بیشترین تأثیر را بر خلاقیت دانش‌آموزان دارد. نتیجه گیری: نتایج نشان داد برنامه ریزی آموزشی و باورهای هوشی و مؤلفه‌های آن‌ها با خلاقیت دانشجویان علوم پزشکی رابطه مثبت و معناداری دارد و در جهت ارتقا خلاقیت دانش آموزان، بایستی به دو مقوله مهم برنامه ریزی آموزشی و باورهای هوشی توجه گردد.