ذخیره‌‌سازی کربن در پارک جنگلی آبیدر سنندج

جنگل‌‌های شهری نقش مهمی در کاهش گاز دی‌‌اکسید کربن و درنتیجه کنترل تغییر اقلیم دارند، بنابراین کمی‌‌‌سازی مقدار کربن ذخیره‌‌شده برای ارزیابی نقش این جنگل در کنترل آلودگی‌‌‌های اتمسفری ضروری است. پژوهش پیش‌‌رو به کمی‌‌‌سازی مقدار کربن ذخیره‌‌شده در جنگل شهری آبیدر شهر سنندج پرداخت. برای این منظور، از زی‌‌توده گیاهی، لاش‌برگی و علفی موجود در پارک جنگلی و خاک منطقه مورد مطالعه نمونه‌‌‌برداری شد و مورد آزمایش قرار گرفت. براساس نتایج، ذخیره کربن در پارک جنگلی آبیدر درمجموع 72/147 تن در هکتار بود. از این مقدار، 40/29 و 8/66 تن در هکتار به‌ترتیب مربوط به زی‌‌‌‌توده سطحی و زیرزمینی درختان بود، درحالی‌که پوشش علفی و لاش‌برگ 1/055 تن در هکتار و خاک 97/72 تن در هکتار کربن در خود ذخیره کرده بودند. همچنین، مقدار ذخیره کربن در گونه‌‌های درختی مختلف متفاوت بود، به‌‌طوری‌‌که اقاقیا نسبت به زبان‌گنجشک، سرو نقره‌ای و شبه‌‌سرو، کربن بیشتری را در زی‌‌توده سطحی و زیرزمینی خود ذخیره کرده بود. یافته‌‌های این پژوهش می‎تواند در بخش اجرا برای جنگل‌داری شهری، مدیریت فضای سبز و برنامه‎ریزی شهری به‌منظور کاهش گازهای گلخانه‎ای مفید واقع شود.