خوانش فلسفی گزیدۀ متون داستانی کلاسیک فارسی متناسب با اهداف برنامۀ فلسفه برای کودکان (گلستان سعدی، بوستان سعدی، مثنوی معنوی، کلیله ‌‌و دمنه)

در این پژوهش به خوانش و بررسی چهار اثر برگزیدۀ تعلیمی از متون داستانی کلاسیک فارسی، یعنی کلیله و دمنه، مثنوی معنوی، گلستان و بوستان، در جهت همخوانی آن‌ها با ویژگی‌ها و اهداف داستاهای فکری در برنامۀ فلسفه برای کودکان پرداخته شده است. در این پژوهش، از روش تحلیل محتوایی و قیاسی استفاده شده و با ذکر مقدمه‌‌ای در باب غنای داستانی گنجینۀ ادبیات فارسی و بررسی ویژگی‌های اساسی داستان‌های فلسفی، طبق اصول مطرح‌شده توسط سردمدارن این جریان، متیو لیپمن و فیلیپ کم و آن مارگارت شارپ، چهار معیار اصلی برای داستان‌های فلسفی تدوین شد که عبارت‌اند از 1. محتوای فلسفی، 2. مهارت‌های فکری، 3. کندوکاوپذیری، 4. شیوۀ پایان‌بندی. براساس این چهار معیار اساسی، حدود 98 داستان متناسب با اهداف برنامۀ فلسفه برای کودکان گزینش شد. نتایج حاصل از این بررسی نشان می‌دهد که در متون داستانی مذکور داستان‌هایی متناسب با اهداف داستان‌های فلسفی یافت می‌شوند که حداقل یک مفهوم فلسفی را دربر داشته باشند و به‌لحاظ سایر ویژگی‌ها (مهارت‌های فکری و کندوکاو‌پذیری و شیوۀ پایان‌بندی) برحسب شاخص‌های مدون در متن، در حد متوسط، با اهداف داستان‌های فلسفی تناسب داشته باشند.