خشکی چشم پس از جراحی رفرکتیو قرنیه

هدف: مقایسه میزان ترشح اشک به دنبال عمل جراحی لیزیک و کراتکتومی فوتورفرکتیو (PRK). روش پژوهش: داوطلبان جراحی رفرکتیو چشم، در صورت نداشتن منعی برای جراحی و بعد از اعمال معیارهای خروج از مطالعه، به طور تصادفی در دو گروه لیزیک و PRK قرار گرفتند. معیارهای خروج از مطالعه عبارت بودند از مصرف داروهای چشمی، وجود خشکی چشم و عمل رفرکتیو مجدد. معاینات کامل چشم‌پزشکی به علاوه آزمایش شیرمر (ترشح پایه)، قبل از عمل و یک، سه و 6 ماه پس از عمل رفرکتیو انجام شدند و نتایج مورد مقایسه قرار گرفتند. یافته‌ها: در مجموع 176چشم از 88 بیمار (30 مرد و 58 زن) با میانگین سنی 5/3±7/24 سال (34-19 سال) در دو گروه 44 نفری بررسی شدند. دو گروه از نظر سن، جنس، میانگین معادل کروی و ضخامت قرنیه قبل از عمل، تفاوت معنی‌داری نداشتند. میانگین نتیجه آزمایش شیرمر قبل از عمل، در گروه PRK برابر 3/5±5/13 میلی‌متر و در گروه لیزیک برابر 1/7±5/14 میلی‌متر بود (08/0P=) که در یک، سه و 6 ماه پس از عمل در گروه PRK، به ترتیب به 2/4±7/11، 1/4±0/12 و 0/5±7/12 میلی‌متر و در گروه لیزیک، به ترتیب به 6/3±5/13، 0/5±3/14 و 1/5±2/14 میلی‌متر رسید (به ترتیب؛ 07/0P=، 09/0P= و 17/0P=). شش ماه بعد از عمل، 4 چشم (5/4 درصد) در گروه لیزیک دچار خشکی چشم بودند ولی در گروه PRK هیچ موردی دچار خشکی چشم نبود (04/0P=). در هیچ کدام از گروه‌ها، ارتباطی بین میزان ترشح اشک با سن و رفرکشن مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: هر دو روش PRK و لیزیک می‌توانند موجب کاهش مقدار ترشح اشک حداقل تا 6 ماه بعد از عمل شوند ولی احتمال ایجاد خشکی چشم در روش لیزیک بیش از PRK است.                     · مجله چشم‌پزشکی بینا 1386؛ دوره 12، شماره 4: 472-467.