حذف نالترکسون از محیط‌های آبی با استفاده از نانولوله‌های کربنی چند دیواره

مقدمه: برای حذف داروها از محیط‌های آبی تحقیقات گسترده‌ای در حال انجام است و از روش‌های مختلف به این منظور استفاده می‌شود. هدف این تحقیق استفاده از نانولوله‌های کربنی چند دیواره برای حذف نالترکسون به عنوان یکی از آلاینده‌های محیط‌های آبی و بررسی مکانیسم جذب و عوامل مؤثر بر آن است. روش‌ها: این تحقیق یک مطالعه تجربی بوده که به محلول آبی نالترکسون با غلظت‌های متفاوت از 200 تا 400 میکروگرم بر میلی‌لیتر با روش سری، مقادیر مختلف از نانولوله کربنی فعال شده اضافه شده و در شرایط مختلف دما، pH و زمان، حذف دارو از محیط مورد بررسی قرار گرفت. مکانیسم جذب دارو بر روی نانولوله نیز با مدل‌های ایزوترم بررسی گردید. نتا‌یج: برای حذف نالترکسون از 20 میلی‌لیتر محلول 400 میکروگرم بر میلی‌لیتر، مقدار جاذب 1/0 گرم و زمان 20 تا 30 دقیقه لازم است تا بیش از 90% از دارو از محیط حذف گردد. عواملی همچون دما و pH در محدوده‌های مورد بررسی تأثیر چندانی بر میزان حذف دارو نداشتند. دارو می‌تواند به صورت یک لایه بر اساس مدل لانگمویر بر روی نانولوله کربنی جذب گردد. بحث و نتیجه‌گیری: حذف نالترکسون با استفاده از نانولوله‌های کربنی به دلیل مساحت سطحی بالاتر و در نتیجه قابلیت جذب بیشتر، مؤثرتر از کربن فعال بوده و به شرایط خاص دما، pH و غلظت نیاز ندارد. حضور مواد با ساختمان‌های مشابه همانند مرفین با آن بر سر جذب رقابت می‌کنند.