حذف تقاضای اکسیژن بیوشیمیایی و کل جامدات معلق در برکه های بیهوازی بافلدار مجهز به چاله هاضم

زمینه و هدف: برکه های تثبیت به عنوان روش های تصفیه طبیعی، از جمله سیستم های موفق در تصفیه فاضلاب شهری و خانگی شناخته شده اند و از نظر هزینه های انرژی و نیروی انسانی بسیار مقرون به صرفه می باشند. از طرفی پایین بودن بازده خروجی و کاربری زمین زیاد از جمله معایب این برکه ها می باشد که کمتر مورد توجه قرار گرفته است. لذا در این تحقیق، روش های بهینه سازی برکه های بیهوازی مورد بررسی قرار گرفته است. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع تجربی می باشد. که در آن دو واحد برکه بیهوازی در مقیاس پایلوت صحرایی با زمان ماند 48 ساعت، مساحت سطح12 متر مرتع (6x2 متر) و عمق 4 متر استفاده شد. برکه شاهد به شکل معمول و برکه بهینه مجهز به چاله هاضم با زمان ماند 12 ساعت، و برکه بیهوازی مجهز به 8 عدد بافل عرضی با زمان ماند 36 ساعت ساخته شد. فاضلاب کاربردی از جنس فاضلاب شهری با BOD5=250 mg/l و Tss=320 mg/l از شبکه شهری واقع در تصفیه خانه سبزوار انتخاب و پایلوت در مدت یک سال از آذر 85 تا آذر 86 مورد بررسی قرار گرفت. داده های جمع آوری شده با نرم افزار Excel و Tsp7 تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: متوسط باده حذف تقاضای اکسیژن بیوشیمیایی (BOD5) و کل جامدات (Tss) معلق در برکه شاهد به ترتیب 37 و 53 درصد و در برکه بهینه شده به ترتیب 68 و 85 درصد به دست آمد.نتیجه گیری: کاربرد برکه های بیهوازی در شکل بهینه شده باعث افزایش بازده خروجی می گردد.