جداسازی ریمرلاآناتی پستیفر از اردکهای بومی منطقه رشت

هدف: بررسی وجود ریمرلاآناتی پستیفر (Riemerella anatipastifer) در بین اردکهای بومی منطقه رشت استان گیلان. نمونه ها: تعداد 109 قطعه اردک محلی و 33 قطعه مرغ و خروس محلی. روش: نمونه ها از لحاظ کلینیکی و کالبدگشایی بررسی شدند. مواردی که در تشخیص اولیه کلینکی و کالبدگشایی پاستورلوز تشخیص داده می شدند مورد بررسی باکتریولوژیک قرار می گرفتند. در تمامی موارد پس از کالبد گشایی از ارگانهای کبد‘ مغز‘ ریه‘ کیسه های هوایی‘ خون قلب و مایع مفصلی به روش آسپتیک نمونه برداری و در محیط مغذی آگار خون دار کشت و به روش متداول باکتریولوژیک جداسازی و بر اساس خصوصیات بیوشیمیایی باکتریهای جداسازی شده تعیین هویت می گردیدند. جدایه های ریمرلاآناتی پستیفر بویژه از گونه های پاستورلا (مولتاسیدا‘ گالینارم و همولیتیکوم) و همچنین گونه یرسینیا سود و توربرکولوزیس بر اساس خصوصیات بیوشیمیایی Rimler 1998 متمایز گردیدند. نتایج: از 33 قطعه مرغ و خروس محلی 12 مورد (3/63 درصد) پاستورلامولتاسیدا و از 109 قطعه اردک 46 مورد (2/42درصد) پاستورلامولتاسیدا و 13 مورد (9/11درصد) ریمرلاآناتی پستیفر جدا گردید. از هیچ یک از مرغ و خروسها ریمرلاآناتی پستیفر جدا نشد. نه از مرغ و خروسها و نه هیچ یک از اردکها‘ دیگر گونه های پاستورلا یعنی پاستورلاگالینارم و پاستورلاهمولیتیکا جدا نگردید. الگوی حساسیت ریمرلا به آنتی بیوتیک ها نشان داد که فلوموکئین و تریمپتوپریم حساسترین (3/92درصد) و اکسی تتراسیکلین (8/30درصد) و پنی سیلین 1/23درصد) مقاومترین آنتی بیوتیک ها بودند. نتیجه گیری: این مطالعه نشان داده است که ریمرلاآناتی پستیفر در بین اردکهای محلی منطقه رشت وجود دارد ولی در بین مرغ و خروسهای محلی منطقه احتمالاً شایع نیست.