توسعۀ مدل پذیرش فناوری در بانکداری ایران (پژوهشی پیرامون بانک رفاه)

سازمان‎های امروزی برای دستیابی به موفقیت و بقا به فناوری‎های نوین و استفاده از آن نیاز دارند. تلاش‎های مدیریت فناوری زمانی به نتیجه می‎رسد که مشتریان فناوری جدید را بپذیرند و به‎طور مستمر از آن استفاده کنند. علاوه‎براین، پذیرش فناوری‎های نوین در لحظه اتفاق نمی‎افتد، فرایندی است که طی زمان شکل می‎گیرد و با استفادۀ مستمر، پذیرش موفق صورت می‎گیرد. در این مقاله ضمن مرور مطالعات انجام‎گرفته در زمینۀ مدل پذیرش فناوری ارائه‎شدۀ دیویس از زمان معرفی تا کنون، تلاش شده است با در نظر گرفتن متغیرهای مدل پذیرش فناوری اولیه و افزودن متغیرهای عادت، توانایی استفاده و تبلیغات که کمتر به آن توجه شده است، مدلی از پذیرش فناوری با توجه به وضعیت اجتماعی و فرهنگی ایران معرفی شود. پس از شناسایی متغیرها، برای بررسی روابط میان آنها پرسشنامه‎ای طراحی شد و با پاسخ خبرگان بخش فناوری اطلاعات بانک رفاه به پرسشنامه، داده‎های جمع‎آوری شده به‎کمک روش دیماتل فازی تجزیه‎وتحلیل شد. نتایج پژوهش نشان می‎دهد استفادۀ مستمر از فناوری (بانکداری الکترونیکی)، عادت به فناوری را افزایش می‎دهد و هرچه عادت افزایش یابد، استفاده از فناوری بیشتر می‎شود؛ در واقع یک چرخۀ تقویتی قوی به‎وجود خواهد آمد.