توانایی پیش‌بینی ترجیحات تعامل بر اساس سبک‌های یادگیری دانشجویان دوره‌های آموزش مبتنی بر وب

هدف پژوهش حاضر، بررسی امکان پیش­بینی ترجیحات تعامل با سبک­های یادگیری دانشجویان دوره­های آموزش مبتنی بر وب است. بدین­منظور، 120 نفر از دانشجویان مجازی دانشکده مدیریت دانشگاه تهران با استفاده از نمونه­گیری تصادفی انتخاب شدند و به مقیاس­سبک یادگیری گراشا و ریچمن و مقیاس ترجیحات تعامل پاسخ دادند. یافته­های بدست آمده با استفاده از روش ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام تحلیل شد. نتایج پس از تحلیل داده­ها نشان داد که سبک مستقل، مشارکتی و وابسته به­ترتیب بیشترین پیش­بینی کننده تعامل یادگیرنده با رابط کاربر است. سبک مشارکتی و مستقل، بیشترین پیش­بینی کننده تعامل یادگیرنده با محتوا به­دست آمد. همچنین سبک تشریک مساعی و مشارکتی بیشترین پیش­بینی­کننده تعامل یادگیرنده با مربی و در نهایت سبک مشارکتی بیشترین پیش­بینی­کننده تعامل یادگیرنده با یادگیرنده مشخص شد. بر اساس یافته­های بدست آمده می­توان نتیجه گرفت که بین برخی سبک­های یادگیری و ابعاد تعامل رابطه معنادار و مثبت وجود داد و قدرت پیش­بینی­کنندگی سبک­های یادگیری برای ابعاد تعامل متفاوت است. این یافته­ها به طراحان دوره­های آموزش مبتنی بر وب جهت تدارک فرصت­های مناسب برای برقراری تعامل یادگیرندگان با سبک­های متفاوت یادگیری به­منظور دستیابی آن­ها به یادگیری و موفقیت کمک می­نماید.