تنوع ژنتیکی و ساختار جمعیتی سخت پوست Paramysis intermedia در مناطق تیاب و خلیج گواتر با استفاده از توالی یابی ژن میتوکندریایی 16SrRNA

یکی از مهم‌ترین زئوپلانکتون‌هایی که در نواحی مصبی و دریایی مورد تغذیة آبزیان قرار می‌گیرد سخت‌پوست پارامایسیس اینترمدیا Paramysis intermedia است. با توجه به وجود ذخایر این زئوپلانکتون در خلیج فارس و دریای عمان، آگاهی از ساختار ژنتیکی آن به منظور حفظ تنوع زیستی و خزانة ژنی دارای اهمیت است. در پژوهش حاضر برای اولین‌بار ساختار ژنتیکی و جمعیتی سخت‌پوست پارامایسیس اینترمدیا در دو منطقة تیاب و خلیج گواتر با استفاده از توالی‌یابی ژن 16S rRNA میتوکندریایی بررسی شد. نتایج ده نمونة توالی‌یابی‌شده شامل 365 باز هم‌ردیف‌شدة ژن 16S rRNA، 339 جایگاه ژنی مونومورف، 26 جایگاه ژنی پلی‌مورف و 27 موتاسیون نشان‌دهندة نرخ بسیار کم موتاسیون در این گونه بین مناطق مورد مطالعه بود. هیچ گونه چندشکلی اضافه و حذف مشاهده نشد. تعداد نه‌ هاپلوتیپ در دو منطقه به دست آمد و میزان تنوع هاپلوتیپی و تنوع نوکلئوتیدی برای تمامی نمونه‌ها بین دو منطقه به ترتیب 003/0 ± 978/0 و 000/0 ± 035/0 محاسبه شد. مقدار هتروزایگوسیتی مورد انتظار برای منطقة تیاب بیشتر (184/0 ± 287/0) از خلیج گواتر (088/0 ± 014/0) بود. مقدار Fst در سطح احتمال 05/0 بین دو جمعیت 18/0 و معنی‌دار بود و در ترسیم درخت فیلوژنتیکی این جدایی به‌وضوح دیده شد. میانگین مقدار آزمون Tajima's D و Fu's FS بین دو منطقه به ترتیب 12/0- و 51/2 و غیر معنی‌دار بود که نشان‌دهندة نبود بسط جمعیتی بین نمونه‌های دو منطقه است. نتایج نشان داد که سخت‌پوست پارامایسیس اینترمدیا در دو منطقة مطالعه‌شده، به خصوص منطقة تیاب، از تنوع ژنتیکی بالایی برخوردار است و هر یک جمعیت مستقلی دارند.