تمرین تداومی حاد روی نوارگردان، میزان Hsp72 و TAC هیپوکامپ موش‌های دیابتی را افزایش می‌دهد

مقدمه: هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر حاد یک جلسه تمرین تداومی روی نوارگردان بر میزان HSP72 و TAC هیپوکامپ موش‌های دیابتی شده توسط استرپتوزوتوسین بود. مواد و روش‌ها: به این منظور 40 سر موش صحرایی ویستار با وزن 1±165 گرم و سن 8-6 هفته، به طور تصادفی در چهار گروه، کنترل دیابتی و سه گروه دیابتی+ تمرین حاد استقامتی (گروه‌های 1، 2 و 3 که به‌ترتیب 30 دقیقه، 4 ساعت و 24 ساعت پس از ورزش کشته شدند)، تقسیم گردیدند. موش‌‌ها با تزریق استروپتوزوتوسین (STZ) (50 میلی‌گرم بر کیلوگرم) محلول در بافر سیترات 1/0 مولار (5/4pH=)، دیابتی شدند. برنامه شامل دویدن روی نوارگردان بود که با سرعت 10 متر در دقیقه آغاز و به‌تدریج به 18 متر در دقیقه رسید. مدت دویدن به طور تقریبی 60 دقیقه در نظر گرفته شد. داده‌ها از راه آزمون آماری آنالیز واریانس یک‌طرفه و آزمون تعقیبی توکی در 05/0P≤ مقایسه شدند. یافته‌ها: فعالیت ورزشی حاد میزان Hsp72 هیپوکامپ را در تمام گروه‌ها نسبت به گروه کنترل افزایش داد که فقط در گروه 2 نسبت به گروه کنترل، 82/1 نانوگرم بر میلی‌لیتر (043/0=P) افزایش معنی‌داری داشت. TAC در گروه ۱ نسبت به گروه کنترل افزایش معنی‌داری (036/0=P) را نشان داد؛ اما افزایش در گروه‌های 2 و 3 معنادار نبود. نتیجه‌گیری: این یافته‌ها نشان‌دهنده‌ی اثرات مفید فعالیت استقامتی حاد بر سطح Hsp72 و TAC هیپوکامپ در بیماری دیابت است. با توجه به این موارد، می‌توان فعالیت استقامتی حاد را به عنوان یک توصیه‌ی پیشگیرانه به منظور مقابله با عوارض این بیماری به کار برد.