تغییرات فیزیولوژیک و بیوشیمیایی در بدن فضانوردان حین سفر‌های فضایی

تهدیداتی شامل تغییرات آب و هوایی و سقوط شهاب سنگ، جامعه انسانی بر روی کره زمین را تهدید می‌کند. دانشمندان معتقدند به منظور حفظ تمدن انسانی، بشر باید در جستجوی مناطق دیگری از منظومه شمسی جهت ادامه حیات باشد. در طی دهه‌های اخیر سفر‌های فضایی متعددی به منظور کسب اطلاعات از سایر قسمت‌های منظومه شمسی انجام شده است. حضور فضانوردان در این مناطق با چالش‌های متعددی مواجه بوده است. در طی سفر‌های فضایی کوتاه یا بلند مدت بدن فضانوردان تغیرات فیزیولوژیک و بیوشیمیایی قابل توجهی را متحمل می‌شود. این تغییرات که اغلب به منظور سازگاری سیستم‌ها و بافت‌های بدن فضانوردان صورت می‌پذیرد تحت تأثیر عواملی مانند مایکروگراویتی محیط، استرس، تغذیه، تغییر در سیکل خواب، تغییر در دما، فشار و رطوبت هستند. تغییرات در توده‌های بدنی، بالانس انرژی، وضعیت آب و الکترولیت، متابولیسم کلسیم واستخوان و تغییرات اندوکرینی از مهمترین تغییرات در طی سفر فضایی است. هدف از این مقاله مروری معرفی علل و مکانیسم‌های بیوشیمیایی و فیزیولوژیک احتمالی و اقدامات متقابل  به منظور جلوگیری از خطر احتمالی این تغییرات بر سلامت فضانوردان است.