تعیین میـزان ایمنی‌زایـی واکسن ژنی دو گــانه حـامل ژن‌هـای پروتئین متصل شونده به پریپلاسم و پروتئین 31 کیلو دالتونی لایه خارجی بروسلا ملیتنسیس در موش‌های بالب ـ سی

تعیین میـزان ایمنی‌زایـی واکسن ژنی دو گــانه حـامل ژن‌هـای پروتئین متصل شونده به پریپلاسم و پروتئین 31 کیلو دالتونی لایه خارجی بروسلا ملیتنسیس در موش‌های بالب ـ سی مقدمه و هدف: بروسلا یک باکتری داخل سلولی اختیاری است که عامل بیماری بروسلوز بوده و می‌تواند در انسان و دام‌ها ایجاد عفونت نماید. سویه‌های تضعیف شده این باکتری نظیر بروسلا ملیتنسیس سویه Rev1 و بروسلا آبورتوس سویه‌های S19 و Rb51 هم اکنون به منظور پیشگیری از بروسلوز در دام‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند، اما تا کنون واکسن مناسبی علیه بروسلا برای انسان شناخته نشده است. هدف از این تحقیق تعیین میزان ایمنی‌زایی واکسن ژنی دو گانه حامل؛ ژن‌های پلاسمید نوترکیب حامل ژن‌های مسئول سنتز پروتئین متصل شونده به پریپلاسم و پروتئین 31 کیلو دالتونی لایه خارجی بروسلا ملیتنسیس در موش‌های بالب ـ سی بود. مواد و روش‌ها: این پژوهش یک مطالعه تجربی است که بر روی 24 موش بالب ـ سی در تابستان سال 1386 در مرکز تحقیقات بیوتکنولوژی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد، انجام گرفته است. به این منظور ابتدا با کلون‌سازی ژن‌های مسئول سنتز آنتی‌ژن‌های مذکور، پلاسمید نوترکیب به عنوان واکسن ژنی تهیه گردید و سپس ، مقدار 100 میکروگرم از آن در حجم 50 میکرولیتر به عضله ران 12 سر موش بالب‌ـ سی تزریق گردید و از 12 موش بالب ـ سی دیگر نیز به عنوان گروه شاهد استفاده شد که به آنها به صورت مشابه بافر فسفاته نمکی تزریق گردید. این تزریقات در طی 4 مرحله یعنی در روزهایی به فاصله 1، 7،15 و 30 انجام شد و میزان پاسخ ایمنی حاصل علیه بروسلوز به روش الیزا بررسی گردید. برای آنالیز داده‌ها از آزمون تی و نرم‌افزار SPSS استفاده گردید. یافته‌ها: تزریقات عضلانی این واکسن ژنی دوگانه موجب بروز ایمنی سلولی در موش‌های بالب ـ سی گردیده و نتایج اندازه‌گیری میزان سایتوکاین‌ها از طریق الیزا، نشان دهنده افزایش سطح اینترفرون گاما و تغییرات کم سطح اینترلوکین ـ4 در موش‌های واکسینه شده در مقایسه با گروه شاهد می‌باشد(05/0p< ). نتیجه‌گیری: کاربرد توأم دو آنتی‌ژن پروتئین متصل شونده به پریپلاسم و پروتئین 31 کیلو دالتونی لایه خارجی بروسلا، قادر به ایجاد ایمنی حفاظتی بالایی علیه بروسلوز می‌باشد که استفاده از فیوژن پروتئین نوترکیب حاصل از بیان این ژن‌ها نیز می‌تواند در راستای بررسی ایمنی‌زایی علیه بروسلا در تحقیقات آینده مد نظر قرار گیرد.