تعیین عمق اقتصادی چاه کشاورزی در اراضی تحت آبیاری بارانی در دشت قزوین

وجود افت سطح آب زیرزمینی در بسیاری از دشت‌های ایران بیانگر افزایش مصرف انرژی برای پمپاژ آب آبیاری است. بنابراین تعیین عمق اقتصادی چاه با توجه به هزینه‌های پمپاژ، ارزش محصول و کلیه هزینه‌های کشاورزی ضروری است. مطالعه حاضر با هدف تعیین عمق اقتصادی چاه در آبیاری بارانی با توجه به هزینه‌های یارانه­ای و غیریارانه­ای انرژی، هزینه حفاری، کلیه هزینه زراعی و نسبت درآمد به هزینه کشاورز انجام شد. در این راستا از اطلاعات و داده­های تفصیلی سیستم‌های آبیاری و عملکرد محصولات زیر کشت آنها در سال 1390 در دشت قزوین استفاده شد. در حالت غیریارانه‌ای، هزینه انرژی برق به‌مراتب بیشتر از هزینه گازوئیل شد. در حالت یارانه‌ای، متوسط نسبت درآمد به هزینه کشاورز در حالت استفاده از برق بیش از استفاده از گازوئیل بدست آمد درحالی‌که در شرایط غیریارانه‌ای نتایج عکسی حاصل شد. افزایش عمق چاه باعث کاهش جزئی نسبت درآمد به هزینه شد. نتایج نشان داد که هیچ محدودیتی برای حفاری به‌منظور افزایش عمق چاه با توجه به هزینه کم انرژی وجود ندارد.