تعیین رابطه بین خود ارزشیابی‌های محوری با اشتیاق شغلی در زنان شاغل سرپرست خانوار کمیته امداد شهر اهواز

    این پژوهش برای تعیین رابطه بین خودارزشیابی‌های محوری با اشتیاق شغلی زنان سرپرست خانوار کمیته امداد شهر اهواز طرح‌ریزی شده است. زنان سرپرست خانوار را می‌توان به‌عنوان یکی از ارکان اساسی هر جامعه در نظر گرفت. نمونه آماری بر اساس تناسب حجم نمونه با جمعیت مورد مطالعه و با استفاده از جدول کرجسی و مورگان[1] (1970) 200 نفر برآورد شد. ابزارهای پژوهش شامل پرسش‌نامه خودارزشیابی‌های محوری جاج و همکاران (2003) و اشتیاق شغلی سالانوا و شائوفیلی (2007) بوده است. پایایی بدست آمده با استفاده از آلفای کرونباخ عزت نفس 78/0، خودکارآمدی 82/0، جایگاه مهار 72/0 و ثبات هیجانی 74/0 محاسبه شده است. این پژوهش در پی پاسخ‌گویی به این دو فرضیه است که بین خودارزشیابی‌های محوری و اشتیاق شغلی زنان سرپرست خانوار رابطه دارد. مؤلفه‌های خودارزشیابی‌های محوری قدرت پیش‌بینی اشتیاق شغلی را در بین زنان سرپرست خانوار دارند. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که بین خودارزشیابی‌های محوری و اشتیاق شغلی زنان سرپرست کمیته امداد رابطه مثبت و معنی‌دار است. با نتایج بدست آمده از تحلیل رگرسیون با روش ورود مکرر بین متغیرهای پیش‌بین با متغیر اشتیاق شغلی برای کل آزمودنی‌ها همبستگی چندگانه 441/0=R بدست‌آمده است که در سطح 001/0> P معنی‌دار است.