تعیین ارتباط پوسیدگی‌های دندانی و شاخص‌های رشدی در کودکان 11ـ9 ساله دبستان‌های شهر شیراز

چکیده زمینه و هدف: پوسیدگی دندانی شایع‌ترین بیماری مزمن دوران کودکی است که تأثیر عمیقی در سلامت فرد و جامعه دارد. هدف این مطالعه تعیین ارتباط بین پوسیدگی‌های دندان‌های دایمی ‌و شاخص‌های رشدی در کودکان 11ـ9 ساله مدارس ابتدایی شهر شیراز بود. روش بررسی: این مطالعه مقطعی در سال 1391 بر روی تعداد 974 نفر از کودکان دبستانی 9 تا 11 ساله که به صورت تصادفی خوشه ای از نواحی چهار گانه شهر شیراز انتخاب شدند، صورت گرفت. شیوع پوسیدگی‌های دندانی کودکان با اندازه‌گیری تعداد دندان‌های پوسیده، از دست رفته به علت پوسیدگی و پرشده (DMFT) با استفاده از استانداردهای غربالگری سازمان جهانی بهداشت محاسبه شد. وزن، قد و قد نشسته کودکان اندازه‌گیری شده و شاخص توده بدنی و ارتفاع پا محاسبه شد. ارتباط بین شاخص‌های رشدی با شاخص DMFT با استفاده از آزمون‌های همبستگی و رگراسیون خطی بررسی شد. هم‌چنین تفاوت میانگین شاخص DMFT بین گروه‌های پنج گانه شاخص توده بدنی، با آزمون آنووا بررسی شد. یافته‌ها: میانگین DMFT برابر با 46/1±94/0 بود و ارتباط معنی‌داری بین DMFT و شاخص توده بدنی وجود داشت (005/0=p). میانگین DMFT به صورت معنی‌داری در کودکان دارای کمبود وزن نسبت به کودکان چاق کاهش نشان داد(027/0=p). نتیجه‌گیری: کودکان دارای کمبود وزن در خطر بالاتری از پوسیدگی‌های دندان‌های دایمی ‌هستند. واژه های کلیدی: شاخص توده بدنی، تن سنجی، شاخص DMF