تشخیص اگزوتوکسین باکتری استافیلوکوکوس ارئوس توسط نانوحسگر زیستی مبتنی بر نانوسیلیکای متصل به آنتی بادی

  سابقه و هدف: دیگر با استفاده از روشهای سنتی قادر به تشخیص سموم تولید شده در مواد غذایی نمی ‌ باشیم. طراحی سنسورهای انتخابی و هوشمند یکی از بزرگترین انقلاب ‌ های صنعت کنترل کیفی مواد غذایی می ‌ باشد. هدف از این پژوهش طراحی سنسور با استفاده از تکنولوژی نانو جهت شناسایی استافیلوکوک آرئوس بود.   مواد و روش ‌ ها: در این پژوهش، سنسوری برپایه اتصال آنتی بادی به نانوذرات سیلیکا با اندازه متوسط 10 نانومتر به صورت پودر جامد با برند نوترینو به عنوان پایه جذب برای تشخیص توکسین باکتری استفاده گردید. سوسپانسیون حاصل از نانوسیلیکای عامل دار متصل به آنتی بادی، در مجاورت نمونه ‌ های آب مقطر آلوده به توکسین استافیلوکوکوس ارئوس با غلظت 6 ـ 10 مولار قرار داده شد تا اتصال بین آنتی ژن توکسین با آنتی بادی انجام شود. در نهایت به وسیله اسپکتروفتومتری، میزان جذب نوری جهت اتصال آنتی ژن به آنتی بادی متصل به نانوذرات سنجیده شد.   یافته ‌ ها: نتایج بدست آمده حاکی ا زآن است که توکسین تا رقت4- 10 قابل ردیابی می ‌ باشد ونیز عامل تعیین کننده میزان حساسیت این نوع سنسور خلوص مومقدار آنتی بادی مصرفی جهت اتصال به نانوسیلیکا می ‌ باشد.   بحث و نتیجه ‌ گیری: این پژوهش نشان می ‌ دهد که نانوذرات از ویژگی منحصر به فردی در کاربردهای بیوآنالیز برخوردارند و می ‌ توان گفت که سرعت و حساسیت بالا ونیز ازلحاظ مقرون به صرفه بودن اقتصادی، از جمله عوامل مهم در برتری نانوحسگرهای زیستی نسبت به روش ‌ های قدیمی و مرسوم آزمایشگاهی در کنترل کیفیت مواد غذایی می ‌ باشند. این نوع حسگرها خصوصا برای مواقع بحرانی و اضطرار قابل کاربرد هستند.