تدوین مدل آسیب‌شناسی ساختار ورزش ایران

ساختار کارآمد، مهم‌ترین عامل دستیابی به اهداف در تمامی نظام‌ها ازجمله نظام ورزش است؛ بنابراین، هدف از اجرای این پژوهش، ارائة مدل آسیب‌شناسی ساختار ورزش ایران بود. پژوهش ازنظر هدف، کاربردی و به روش کیفی انجام شد. برای تدوین مدل پارادایمی از نظریة زمینه‌محور استفاده شد. صاحب‌نظران آگاه به موضوع شامل اساتید دانشگاه و مسئولان مرتبط جامعة پژوهش بودند که با روش نمونه‌گیری نظری، 32 نفر از آن‌ها انتخاب شدند. برای جمع‌آوری اطلاعات از مصاحبة نیمه‌ساختاریافته و عمیق استفاده شد. یافته‌ها نشان داد عواملی که موجب پیدایش پدیدة نبود انسجام و یکپارچگی در ساختار ورزش ایران می‌شوند، ساختار بوروکراتیک، ابهام در وظایف، تداخل وظایف و پراکندگی وظایف هستند. دراین‌راستا، مجریان با توجه به محیط خرد، شامل ضعف تشکیلات دولت، ضعف منابع سازمانی و ضعف فرایندها و با توجه به محیط کلان شامل محیط اقتصادی، سیاسی، اجتماعی، حقوقی و بین‌المللی، راهبردهای تدوین قوانین، تعامل نهادی و تغییرات ساختاری را با هدف مقابله با نبود انسجام و یکپارچگی در ساختار ورزش کشور تشخیص می‌دهند. پیامد توسل به این راهبردها، مغایرت در اجرا، اتلاف منابع، تشدید بوروکراسی و تعارض ساختاری است که با عنوان فرایند آسیب‌شناسی ساختار ورزش ایران تبیین می‌شود؛ بنابراین، پرهیز از بوروکراسی، حذف وظایف موازی، توزیع متوازن قدرت، تقویت بخش خصوصی، تبیین شرح وظایف و ارتباطات روشن برای تمام نهادها و برقراری هماهنگی بین آن‌ها از مهم‌ترین اصولی هستند که برای انسجام و یکپارچگی ساختار تشکیلات ورزش ایران باید رعایت شوند.