تدوین برخی از نسبت‌های کارایی دانشگاه‌های علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی کشور (گزارش سال 1389 بر مبنای نرم افزار متمرکز دفتر بودجه وزارت بهداشت)

مقدمه: هدف پژوهش حاضر، تدوین شاخص‌های سنجش کارایی در دانشگاه‌های علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی، بر اساس صورت‌های مالی تهیه شده بر مبنای حسابداری تعهدی است. روش پژوهش: پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی و روش مورد استفاده توصیفی- تحلیلی است. برای آزمون فرضیه‌های پژوهش، با توجه به نتایج حاصل از نرمال‌بودن متغیرهای مورد بررسی، از آزمون‌ تحلیل واریانس یک طرفه (آماره F) و کروسکال والیس (آماره کای مربع) استفاده شده است. یافته‌ها: نتایج حاصل از آزمون فرضیه‌های اصلی اول و دوم حاکی از آن است که بین میانگین درآمدهای اختصاصی، درآمدهای عمومی، تعداد کارکنان و مجموع دارایی‌های تیپ‌های مختلف دانشگاه‌های علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی تفاوت معناداری وجود دارد. با این وجود، بین میانگین دارایی‌های غیرجاری تیپ‌های 1، 2 و 3 دانشگاه‌ها تفاوت معناداری وجود ندارد. هم‌چنین، نتایج حاصل از آزمون فرضیه‌های فرعی مرتبط با فرضیه اصلی سوم حاکی از آن است که میانگین نسبت‌های درآمد اختصاصی به مجموع دارایی‌ها، درآمد اختصاصی به دارایی‌های غیرجاری و درآمد اختصاصی به درآمد عمومی تیپ‌های مختلف دانشگاه‌های علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی تفاوت معناداری ندارد. نتیجه‌گیری: به‎‌طور کلی، چنین نتیجه‌گیری می‌شود که نسبت‌های درآمد اختصاصی به مجموع دارایی‌ها، درآمد اختصاصی به دارایی‌های غیرجاری و درآمد اختصاصی به درآمد عمومی دانشگاه‌های علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی شاخص‌های مناسبی برای سنجش کارایی دانشگاه‌ها است. واژه‌های کلیدی: کارایی، درآمد عمومی، درآمد اختصاصی، منابع، دانشگاه‌های علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی.