تحلیل و واکاوی مبانی فطری تربیت اجتماعی در دوره ابتدایی

هدف پژوهش حاضر بررسی مبانی فطری تربیت اجتماعی در دوره ابتدایی می باشد، امور فطری همان سرمایه­ های سرشتی است که  با خلقت اولیه انسان همراه است از آنجایی که قابلیت­ های فطری در دوره ابتدایی هنوز فعالیت پیدا نکرده و به صورت کمون و نهفتگی در این دوره وجود دارد احتیاج به محیط متناسب( فطرت ثانوی) دارد و در دوره ابتدایی ظرفیت­ های بالقوه انسان همراه با تربیت صحیح باعث رشد شخصیت کودک می­ شود که بعضی از امور فطری قابلیت­ ها و سرمایه­ های اجتماعی است و شکوفایی این استعداد ها وابسته به مربی آگاه می باشد تا بتواند تربیت اجتماعی را که در ذات هرکس وجود دارد شکوفا کند. روش پژوهش در این مطالعه ترکیبی (اکتشافی-قیاسی) بود به گونه ­ای که در راستای پاسخ به پرسش های پژوهش از روش توصیفی-تحلیلی­ و نظرسنجی از متخصصان بهره گرفته شد که از دو ابزار پرسشنامه و مصاحبه  نیمه ساختار یافته استفاده شده است. یافته­ ها بر این موضوع دلالت دارد که تربیت درست با توجه به فطرت آدمی و مربی مناسب جهت شکوفا کردن استعداد اجتماعی شدن و توجه به تمام ابعاد تربیت می تواند موجب پرورش و شکوفایی استعدادهای متربی شود و رسیدن به سعادت فرد را تضمین کند.