تحلیل و اولویّت بندی شاخص های استراتژی توسعه شهری در محلاّت منطقه هشت شهر شیراز

رویکرد استراتژی توسعه شهری به‌مثابة برنامه­ای استراتژیک و در پاسخ به ناکارآمدی مدیریتی و کاهش کیفیّت زندگی شهرها از سال 1999 با هدف کاهش فقر، توسعه پایدار و ارتقای مشارکت و ایجاد حکمروایی خوب شهری مطرح شد. در این میان یکی از محورهای استراتژی توسعه شهری، رویکرد محلّه­محوری و توجّه به محلاّت شهری بوده است. از این­رو، پژوهش حاضر به اولویّت­بندی محلاّت (درب شازده، بازار مرغ، سنگ­سیاه و سردزک) منطقة هشت شهر شیراز براساس اصول چهارگانة استراتژی توسعة شهری (حکمروایی خوب شهری، بانکی­بودن، زیست­پذیری و رقابتی‌بودن) پرداخته است. داده­های مورد نیاز پژوهش از راه مطالعات کتابخانه­ای و تکمیل پرسش‌نامه گردآوری شده است. جامعة آماری پژوهش پیش رو را شهروندان چهار محلّه از محلاّت منطقة هشت شهر شیراز (24871 = N) تشکیل داده است که با استفاده از فرمول کوکران 318 نفر انتخاب و پرسش­نامة متناسب با جمعیّت هر محلّه به‌صورت تصادفی ساده در سطح محلاّت توزیع و تکمیل شد. به‌منظور تجزیه و تحلیل داده­ها از نرم­افزار اس.پی.اس.اس و آزمون آماری تی تک‌نمونه­ای و برای سطح­بندی محلاّت از مدل رال اسپیای بهره گرفته شده است. نتایج حاصل از آزمون تی تک­نمونه­ای بیانگر آن است که میانگین­های کلّی شاخص­های استراتژی توسعة شهری در سطح محلاّت مزبور در سطح نامطلوبی به­سر می­برد؛ همچنین یافته­های مدل یادشده نشان­دهندة آن است که از مجموع محلاّت مورد مطالعه، محلاّت سردزک و درب شازده، به­ترتیب با کسب رتبة اوّل و دوّم و با امتیاز نهایی 5109/0 و 4634/0 در سطح تا حدّی برخوردار و محلاّت بازار مرغ و سنگ­سیاه به‌ترتیب با امتیاز نهایی 1638/0 و 0052/0 در سطح بسیار محروم قرار دارند.