تحلیل و ارزیابی سرمایۀ اجتماعی درون‌گروهی در راستای توسعۀ پایدار روستایی (منطقۀ مورد مطالعه: استان کرمان، شهرستان ریگان)

در راستای تحریک اتحاد و حفظ وفاداری میان افراد در گروه‌های مختلف، تقویت سرمایة اجتماعی درون‌گروهی امری ضروری است. هدف از پژوهش حاضر تحلیل سرمایة مذکور به‌منظور توسعة پایدار روستایی در روستای رستم‌آباد علی‌چارک از توابع شهرستان ریگان استان کرمان است که در آن توانمندسازی جوامع محلی عملیاتی شده است. جامعة آماری در این مطالعه اعضای گروه‌های توسعة روستایی است که 149 نفر در غالب 9 گروه را شامل می‌شود. در این تحقیق میزان روابط اعتماد و مشارکت در شبکة ذی‌نفعان با استفاده از پرسشنامه‌های تحلیل شبکه‌ای و براساس مشاهدة مستقیم و مصاحبه با تمام کنشگران، همچنین توجه به سنجش شاخص‌های سطح کلان شبکه مانند تراکم، دوسویگی، انتقال‌یافتگی و میانگین فاصلة ژئودزیک در دو مرحلة قبل و بعد از اجرای پروژه بررسی شده و بیانگر میزان اعتماد، مشارکت و سرمایة اجتماعی متوسط پیش از اجرای پروژة توانمندسازی جوامع محلی است. پس از اجرای این پروژه میزان این شاخص‌ها افزایش پیدا کرده و به حد مطلوبی رسیده است. سرعت گردش و تبادل اعتماد و مشارکت بین افراد پس از اجرای طرح در مقایسه با قبل از اجرای آن افزایش ‌یافته و اجرای طرح، اتحاد و همبستگی بین افراد را بیشتر کرده است؛ از این‌رو اجرای این پروژه میزان اعتماد، مشارکت و سرمایة اجتماعی را افزایش داده و درنتیجه بسترهای اجتماعی مورد نیاز برای تحقق مطلوب توسعة پایدار روستایی را فراهم کرده است.