تحلیل وضعیتِ اماکن ورزشی جهت مکان یابی و استقرار نظام سلسله مراتبی صنفی ورزش در شهرها (نمونه موردی: شهر شیراز)

        با رشد و توسعه شهرها، اطلاعات لازم برای مدیریت و برنامه ریزی شهری به شدت افزایش یافته است و پیچیده می شود. شبکه­های وسیع امکانات شهری، توزیع و تراکم جمعیت، کاربری زمین­ها چنان بر پیچیدگی این برنامه ریزی می افزاید که چاره ای جز استفاده از GIS برای گردآوری  این اطلاعات نیست و پردازش آن ها در قالب نظریه­های جدید مدیریت و برنامه ریزی شهری وجود ندارد. این تحقیق از نوع توصیفی- تحلیلی است. تعداد 22 کاربری ورزشی در محدوده شیراز انتخاب و فرایند تحقیق با توجه به مطالعات اولیه از شهریور 1398آغاز شد. اطلاعات با استفاده از دو روش مکانی (GIS) از طریق GPS و غیرمکانی (مراجعه به مرکز ملی آمار) گردآوری و در ArcGIS بررسی گردید. وزن دهی به معیار با مدل AHP درEXPERT CHOSE  انجام شد. نتایج نهایی به دست آمده نشان داد اماکن ورزشی موجود در محدوده، از لحاظ مکانی جهت راه اندازی نظام صنفی ورزش با توجه به معیار (سازگاری و ایمنی) ،5 % در وضعیت نسبتاً نامناسب، 5 % در وضعیت متوسط، 45 % در وضعیت نسبتاً مناسب و 45 % در وضعیت مناسب، با توجه به معیار (دسترسی)، 5 % در وضعیت متوسط، 9 % در وضعیت نسبتاً مناسب و 86 % در وضعیت مناسب و با توجه به معیار (تراکم جمعیت)، 72 % در وضعیت نامناسب،23 % نسبتاً نامناسب، 5 % در وضعیت متوسط قرار دارند، همچنین با توجه به نقشۀ همپوشانی فازی مکان­های مناسب که با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی و به روش  گاما 0.9 انجام شده است. حدود23 % از اراضی برای ساخت نامناسب و 38 % از اراضی برای ساخت متوسط و 39 % از اراضی برای ساخت مناسب هستند. با این حال مکان­یابی مناسب­تر مستلزم ساختار سازمانی و مدیریتی مناسب و سلسله مراتبی از برنامه­ریزی و طراحی فعالیت­ها در راستای توسعه پایدار با رعایت استانداردها است؛ که تمامی شهروندان بتوانند با کمترین زمان و هزینه از امکانات و خدمات ورزشی استفاده نمایند.