تحلیل شناسایی و اجرای آرای خارجی مالکیت فکری در پرتو ماهیت ویژۀ این اموال

شناسایی و اجرای آرای خارجی حقوق مالکیت فکری به‌عنوان نتیجۀ سایر مباحث اساسی تعارض قوانین(دادگاه صلاحیت‌دار و قانون حاکم) در این دعاوی به شمار می‌رود. با توجه به افزایش روزافزون مراودات تجاری بین‌المللی به‌خصوص با موضوع حقوق مالکیت فکری تعداد این دعاوی نیز افزایش یافته است و ضرورت شناسایی و اجرای بین‌المللی آرای صادره در این حوزه به جهات مختلف احساس می‌شود. با توجه به پیشینۀ موضوع در اسناد بین‌المللی، این مسئله قدمت چندانی ندارد و تنها به‌تازگی اصول حقوقی غیرالزام‌آوری توسط برخی مؤسسات حقوقی خارجی در خصوص این موضوع به تصویب رسیده است. حقوق ایران در این خصوص ساکت است و تنها مقررات عام قانون مدنی و قانون اجرای احکام مدنی می‌تواند مورد استناد واقع شود. مسئلۀ اصلی این مقاله بررسی تحلیلی این موضوع است که با توجه به ماهیت ویژۀ حقوق مالکیت فکری، آیا نظام سنتی موجود برای شناسایی و اجرای آرای خارجی مالکیت فکری کفایت می‌کند یا نیازمند تدوین قواعد خاص در این زمینه هستیم؟