تحلیل شبکه ذی‌نفعان محلی در راستای تقویت تابآوری و مدیریت پایدار اکوسیستم‌های طبیعی (منطقه مورد مطالعه: منطقه گرگو، شهرستان بویراحمد)

اهمیت جنگل‌های زاگرس و وابستگی شدید مردم به این منبع طبیعی منجر به پیچیدگی مدیریت آن گشته است. در این میان نقش جوامع محلی و بررسی روابط بین آن‌ها در تحلیل تاب‌آوری و اجرای مدیریت مشارکتی منابع غیرقابل انکار است. رویکرد تحلیل شبکه اجتماعی از جمله راهکارهایی است که با بررسی الگوی روابط فی‌مابین ذی‌نفعان محلی نقش مهمی در برنامه‌ریزی،‌ سیاست‌گذاری و اجرای موفق مدیریت مشارکتی منابع طبیعی دارد. در این پژوهش روابط بین ذی‌نفعان محلی منطقه گرگو شهرستان بویراحمد با استفاده از رویکرد تحلیل شبکه اجتماعی و با سنجش شاخص‌های سطح کلان شبکه (تراکم، تمرکز، دوسویگی پیوندها‏، انتقال‌یافتگی و میانگین فاصله ژئودزیک) جهت تحلیل تاب‌آوری و اجرای مدیریت پایدار منابع جنگلی مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان دهنده میزان انسجام و سرمایه اجتماعی متوسط تا زیاد بر اساس پیوند اعتماد و مشارکت است. پایداری و تعادل شبکه ذی‌نفعان نیز در حد متوسط بوده و همبستگی بالایی (79 درصد) بین اعتماد و مشارکت وجود دارد. همچنین نتایج این تحقیق بیانگر سرعت متوسط تا زیاد تبادل اعتماد و مشارکت و به دنبال آن اتحاد و همبستگی اجتماعی بین کنش‌گران است که نشان‌دهنده میزان تاب‌آوری نسبتاً بالای آنان در مواجه با تغییرات زیست محیطی می‌باشد. به این ترتیب تقویت اعتماد و مشارکت در بین افراد و پایبندی آن‌ها به عرف‌ها و سنت‌های محلی می‌تواند منجر به افزایش سرمایه اجتماعی و در نتیجه تاب‌آوری جامعه در برابر تنش‌های محیطی در راستای مدیریت پایدار اکوسیستم‌های طبیعی گردد.