تحلیل ساختاری و مضمونی نمایش‌نامۀ "آرامسایشگاه" بهمن فرسی

 بهمن فرسی یکی از پیش روان نمایش‌نامه­نویسی و ادبیات نوین، با سبک خاص خود در نمایش‌نامۀ آرامسایشگاه، با تلفیقی از ساختار نمایش‌نامه­های کلاسیک و تئاتر پوچی، دست به خلق اثری نو و تجربه­ای تازه در دوران خود زده است. واژ­ة خودساختۀ فرسی در عنوان نمایش‌نامه، حقیقت مانندی نمایش‌نامه، دیالوگ‌ها و گفتگوهایی که بیش‌تر شبیه مونولوگ هستند و مهم‌تر از همه مضمون نمایش‌نامه، آرامسایشگاه را به سمتی سوق می­دهد تا تحول آشفته­ای را که در جامعه رو به انفجار است زیر ذره­بین قرار دهد. نویسندگان در پژوهش حاضر برآنند تا الگوی روایی و محتوای مضمونی نمایش‌نامه را موردنقد و بررسی قرار دهند تا نشان دهند که ساختار نمایش‌نامه از چه مدل و الگویی بهره گرفته است؟ عناصر پیرامتنی و درون­متنی آن کدامند و گفتگوهای نمایشی از چه ویژگی­هایی برخوردارند. در ضمن بررسی ساختار نمایش‌نامه به مضمون آن ‌هم می­پردازند.