تحلیل زمانی – مکانی آلودگی‌های خطرناک شهر تبریز با تأکید بر( PM10)

در مطالعة حاضر به تحلیل زمانی‏- مکانی آلودگی‏های خطرناک کلان‏شهر تبریز با تأکید بر PM10 پرداخته شده است. بدین منظور، از داده‏های آلودگی PM10 سازمان حفاظت محیط زیست تبریز پنج ایستگاه‏ـ باغشمال، راه‏آهن، راسته‏کوچه، آبرسان، و حکیم نظامی‏ـ طی دورة آماری هشت‏ساله (2005ـ2012) استفاده شد. در این مطالعه، روز خطرناک ‏روزی تلقی می‏شود که مقدار PM10 آن بیشتر از 420 میکروگرم بر متر مکعب باشد. ‏روش‏ کار بدین شرح است: پس از تنظیم ماتریس داده‏ها، روزهای حدی با آلودگی خطرناک PM10 بیشتر از 420 میکروگرم بر متر مکعب در طی دورة آماری هشت‏ساله (2005ـ2012) تفکیک و پس از فیلتر‏گذاری از نظر زمانی‏-‏ مکانی تجزیه و تحلیل شد. نتایج حاصل از تحلیل فراوانی PM10 نشان می‏دهد که در همة ایستگاه‏های مورد مطالعه بیشترین رخداد فراوانیPM10 در تابستان (ماه اوت) بوده است و بی‏شک سیطرة پُرفشار جنب حاره، به دلیل تشکیل لایه‏های حرارتی بر روی ایران، در افزایش آلودگی‏های خطرناک تابستانة تبریز نقش مؤثری دارد. در فصل زمستان در بیشتر ایستگاه‏ها رخداد آلودگی‏های خطرناک PM10 به کمترین مقدار خود رسیده است. در بین ایستگاه‏های مورد مطالعه، ایستگاه باغشمال و آبرسان دارای بیشترین آلودگی خطرناک PM10 هستند.