تجمع زیستی کادمیوم محلول در آب و تاثیر آن بر کیفیت لاشه تاس‌ماهی استرلیاد (Acipenser ruthenus)

    در این تحقیق اثرات غلظت‌های تحت کشنده کادمیوم محلول در آب بر کیفیت لاشه (میزان رطوبت، پروتئین، چربی و خاکستر) و میزان تجمع آن در بافت‌های مختلف آبشش، کلیه، کبد و عضله‌ی ماهی استرلیاد مورد سنجش قرار گرفت.  به این منظور 60 قطعه بچه ماهی استرلیاد با میانگین وزن اولیه 45/0±98/39 گرم و طول 65/0±45/22 سانتی‌متر در 4 گروه، هر گروه شامل 3 تکرار با 5 قطعه ماهی تقسیم شدند.  ماهیان در گروه‌‌های صفر (شاهد)، 16، 32 و 64 میکروگرم در لیتر کادمیوم به مدت 21 روز در وضعیت آزمایشگاهی نیمه ثابت قرار گرفتند.  در پایان دوره، کیفیت لاشه کامل (بدون سر و امعا و احشا) و میزان تجمع کادمیوم در بافت‌های آبشش، کلیه، کبد و عضله به روش هضم مرطوب با نمونه‌برداری از حداقل 3 قطعه ماهی از هر تکرار ارزیابی شد.  نتایج نشان داد که میزان رطوبت، پروتئین، چربی و خاکستر به ترتیب در گستره‌ی 81-78، 14-6/12، 5/4-5/3 و 8/3-9/2 درصد وزن خشک و بدون تفاوت معنی‌دار بین گروه‌های مختلف آزمایشی بود (05/0P>).  با افزایش غلظت کادمیوم، میزان تجمع آن در تمامی بافت‌های مورد بررسی به جز عضله به طور معنی‌داری افزایش یافت (05/0P<).  در تمامی گروه‌های آزمایشی، بیش‌ترین میزان تجمع در بافت کلیه و پس از آن آبشش مشاهده شد.  با وجود این در هر گروه آزمایشی تفاوت معنی‌داری در میزان تجمع در سه بافت مختلف آبشش، کبد و کلیه مشاهده نشد (05/0P>).  در مقایسه بین دو گروه شاهد و تیمار مجاورسازی با غلظت 16 میکروگرم در لیتر کادمیوم، تنها افزایش معنی‌دار در غلظت کادمیوم در آبشش مشاهده شد (05/0P<).  بر اساس نتایج می‌توان بیان کرد که مجاورسازی بچه ماهیان جوان تاس‌ماهی استرلیاد با غلظت‌های تحت کشنده کادمیوم اگرچه منجر به تغییر معنی‌دار در کیفیت لاشه نمی‌شود، اما افزایش تجمع آن در بافت‌های مختلف (به جز عضله) متناسب با افزایش غلظت کاملاً محسوس است.