تجزیه بیان ژن‌های بیوسنتزی تیمول و کارواکرول در بافت‌های مختلف آویشن باغی (Thymus vulgaris)

آویشن باغی (Thymus vulgaris) یکی از مهمترین گیاهان دارویی است که بیش از 20 نوع ترکیب شیمیایی مهم شناخته شده دارد. ژن 1-دی اکسی دی زایلوز 5-فسفات ردوکتوایزومراز (DXR) به‎عنوان نقطه کنترلی مهم در مسیر MEP عمل می­کند، زیرا اولین مرحله اصلی و متمایزکننده مسیر MEP می­باشد. گاماترپینن جزء کلیدی اسانس در آویشن باغی می­باشد، که حدود 30% از اسانس را تشکیل می­دهد و به‎وسیله گاماترپینن سنتاز تولید می‎شود. سیتوکروم‌های مختلف از P450s شامل CYP71D178 و CYP71D180 است که با واسطه گاماترپینن در بیوسنتز تیمول و کارواکرول دخیل هستند. این پژوهش، با هدف بررسی الگوی بیان ژن­های دخیل در بیوسنتز تیمول و کارواکرول شامل DXR، گاماترپینن سنتاز، CYP71D178وCYP71D180در بافت‏های گل و برگ آویشن باغی انجام شد. در این مطالعه الگوی بیان این ژن­هادر بافت‏های گل و برگ با استفاده از تکنیک RT-PCR نیمه­کمیبررسی شد. میزان بیان ژن در بافت گل نسبت به برگ برای ژن‏های DXR، گاماترپینن سنتاز، CYP71D178 و CYP71D180 به‎ترتیب 7/1، 7/2، 9/1 و 2 برابر بیشتر بود و شدت بیان ژن­های مختلف نیز با هم متفاوت بود. میزان بیان این ژن‏ها در کرک‏های غده‏ای بالا بود. بنابراین بیان بالا در بافت گل احتمالاً به‎دلیل تراکم بالای کرک­های غده­ای می‏باشد. با توجه به این نتایج میزان اسانس بیشتر در گل نسبت به برگ می­تواند ناشی از بیان بیشتر ژن­های بررسی شده در گل نسبت به برگ باشد.