تبیین نقش تعدیل‌گری آزادی بیان در رابطة میان پدیده دگراندیشی سازمانی و هویت سازمانی

نگهداشت منابع انسانی، رسالت اساسی هر سازمانی است. در این راستا مشارکت در تصمیمات سازمانی از ارکان مهم در حفظ نیروی انسانی شایسته محسوب می‌شود. امروزه سازمانها به دنبال ایجاد جوی ارتباطی هستند که از آزادی بیان در سازمان حمایت ‌کند. زمانی که کارکنان این جو آزادمنشانه را در سازمان احساس کنند، به عضویت در سازمان افتخار کرده، ارزش‌های سازمان در آن‌ها نهادینه می‌شود. از این‌رو در مقابل بیان اندیشه‌ها و نظرات ارزنده و متفاوت به‌منظور بهبود و تحول در سازمان احساس مسئولیت می‌کنند. این پژوهش با هدف بررسی نقش تعدیل‌گری آزادی بیان در ارتباط میان هویت سازمانی و دگراندیشی سازمان انجام شده‌است. برای رسیدن به این هدف، کارکنان دانشگاه علوم پزشکی یزد را به‌عنوان جامعه آماری انتخاب و بر اساس فرمول کوکران، 386 نفر نمونه تعیین شده‌اند. برای بررسی متغیرهای پژوهش از پرسش‌نامه‌های هویت سازمانی چنی(1983)، دگراندیشی کاسینگ (1998) و آزادی بیان گوردن و اینفنت (1980) استفاده شده‌است. آزمون فرضیه‌ها با مدل‌سازی معادلات ساختاری از طریق نرم افزار Amos، نشان می‌دهد که هویت سازمانی 76 درصد بر دگراندیشی سازمانی تاثیر دارد. همچنین نتایج تحلیل اثر متقابل نقش تعدیل‌گری آزادی بیان را در رابطه میان هویت سازمانی و دگراندیشی سازمانی تایید می‌کند.